හැඟුම් විසිර දස අතේ - ලැගුම් සොයයි හදවතේ

ගුවන් විදුලියේ මහ පිරිතෙන් නින්දට යන මගේ ආච්චී අලුයම අරඹන්නේ සෙත් පිරිත් දේශනාවෙන් හා උදා විකාශයෙනි .අද මෙන් අතෝරක් නැතිව තිස්පෑයෙම කියවන ගුවන්විදුලි නාලිකා එකල තිබුනේ නැත , මතක ඇති තරමින් තිබුණේ ස්වදේශීය සේවය හා වෙලඳ සේවයයි . මේ මගෙ ළමා කාලයේ අසූව දශකය ආරම්භයයි .සෙත් පිරිතට ගුලිවී නිදන  මම ඇහැරෙන්නේ උදා විකාශයේ දේශාභිමානී ගී සමගය.ඒ අතරින් එක ගීයක රාවය හා මදුර වූ ගැඹුරු හඬ කුඩා මගේ සිත් ගනී . එහි අරුත කුඩා මට නොතේරෙන මුත්  මට හිතෙන්නේ ආච්චී කියා දී ඇති ජයමංගල ගාථා තරම් ඒ ගීය ප්‍රබල බවයි .

"බුද්ධානු භාවේන සිත් මෙත් පහන් වී
මෙත් මල් පිපිලා මුදිතා ජලාසේ
නංවා ප්‍රභා ලොවුතුරා රශ්මි මාලා
හෙල දෙරණ ජන ජයතු ජය මංගලානී


   
තන්හා උපාදාන පරිදේව වියැකී
අඥාන අඳුරේ දැල්වී ප්‍රදීපේ
හඬවා රුවන් දැල් මංගල්‍ය ප්‍රීතී
හෙල දෙරණ ජන ජයතු ජයමංගලානී


හෘංගාවලී රාව ප්‍රතිරාව නංවා
බන්දා ප්‍රශංශා ජය කේතු කේලී
දසතින් ගලා ක්ෂීර පායාසධාරා
හෙල දෙරණ ජන ජයතු ජයමංගලානී"

මේ ගීතය අසන විට  මගේ හිතපිරී යයි . අද හොඳ දවසක් වැනි සිතුවිල්ලක් එයි . ගීතය සමග පසුබිමින් ඇහෙන්නේ මගේ ලොකු මාමා රැවුල බාමින් මේ ගීය තාලය වරද්දමින් කියන හඬයි .යන්තම් පස් විය වත් නොඉක්මවූ ළදරු මට නන්දා මාලිනිය හොඳින මතකයට එන්නේ මෙලෙසිනි .හෘංගාවලී රාව, ක්ෂීර පායාස යනු මොනවාදැයි මා දැන ගත්තේ බොහෝ කාලෙකට පසුය.නමුත් අදත් මේ ගීය නන්දා ගයන විට මගේ බාල කාලයේ මතක ගැන ඉමිහිරි චිත්තරූප මැවේ .

නැවත මට ඇය මුණ ගැසෙන්නේ අනූව දශකයේ  මගේ ගැටවර වියේදීය .අතට අහුවෙන සියලු,පොත් , පත්තර කාවෙකු මෙන් කියවීමටත් හැම දෙයක් දෙසම සාධාරණයේ  , යුක්තියේ ඇහින් බලන්නටත් , නොමේරූ සිතින් අසාදාරණය , දුක , පීඩාව ප්‍රශ්න කරන්නටත් නන්දා විසින් ගැයෙන ගී මට අනුබලයක් වෙයි . ඇයේ කිඳුරියකගේ විලාපය , හේමන්තයේදී, පහන්කන්ද යන කැසට් පට (එකල සී ඩී පට නොතිබුණී ) මට අමයුරු විය . පවතින දේශපාලන ක්‍රමය ප්‍රශ්න කෙරුන මේ සමහර ගී ගුවන්විදුලියෙන් තහනම්ව තිබිණි . මේ කැසට් පට වල ගීත මට පටි ගතකර අහන්න දුන්නේ නන්දාගේ හද බැඳි රසිකයෙක් වූ දැන් සැට වියට ආසන්නව කල් ගෙවන මගේ ලොකු මාමාය . 

යදමින් බැඳ විලංගුලා මගේ පුතා රැගෙන යන්න 
ඉඳිකටු ඇන ඇඟිලි තලා දෙතිස් වධය පමුණුවන්න
අලුත් ලොවක් ගැන සිතීම දඬුවම් දෙන වරදනම්
කුමට එරට අධිකරණය නීතිය හා විනිසුරන් 

ලොකු අය්යලා අක්කලාගේ" කොලඹට කිරි අපට කැකිරි" කතා ඇහුණ , පාර දෙපස දර සෑ වල පිලිස්සෙන යන්තම් දැලි රැවුල් වැවුණ අය්යලාගේ මල සිරුරුත් දුටු එකල මේ ගීය තරමක විප්ලව කාරී අදහස් හිතට දුන්නා මතකය .සාධාරණය හා අසාධාරණය ගැන අදටත් මේ ගීය නිසා ඉතිරි වූ හැඟීමක් හිතේ ඇත .ඉන් නොනැවතී දිවයින පුවත්පතේ පලවූ ඇඹිලිපිටිය සිසුන් අතුරුදහන් වීමේ නඩුව අකුරක් නෑර ඉවර වෙන තුරු කියවූ අයුරුත් මතකය .පද නිවැරදිව මතක නැතත් හේමන්තයේදී කැසට් පටයේ වූ ධනපති පන්තියට නිගා කල (දැන් මම ධනපති පන්තියට කඩේ යමි )"කොලඹ හතේ , කුරුඳුවත්තේ ,බංගලාවේ,බිතෝවන්ගේ වාදනයක් ,පියානෝවකින් වයන් පුස්ඹ ගහන ලමිස්සියට" නන්දා කියන්නේ මේ සියලු සැප සම්පත් උපදින්නේ ඇගේ තාත්තාගේ තේවත්තේ දල්ලට යටවූ දහදියෙන් බවයි .සමාජවාදී සිහින බැලූ ලොකු වැඩ කරන්න දැඟලූ අපි වැනි පොඩි වුන්ට මේවා විප්ලවය අවුලුවාගන්න හොඳ ගිනිදැල් විය . නන්දාගේ තවත් ගීත සොයන්නට මේ විප්ලව ගී ඉවහල් වුනි . අලුත් ආරකින් ලෝකය දෙස බලන්නට කියාදුන් ගීත ගොන්නට පසුව මේවාත් එකතු වුනා මතකය .

"මිරි වැඩි සඟලක් ඉල්ලා හැඬුවෙමි
පා යුග නැති ඔබ දකින තුරා
කුංකුම අංජන ඉල්ලා හැඬුවෙමි
නෙත් යුග නැති ඔබ දකින තුරා "

"උඬඟු ලිඅයන් ගොතා බඳින
 නීල වරල සරසන්නට
මා පිපුනේ නැත මේ දෙරණේ"

"වහින්නට හැකිනම් මේඝයක් වී
වියලි ගම් බිම් වලට ඉහලින්
ඉදෙන්නට හැකිනම් බතක් වී
බතක් නොඉදෙන පැලක රහසෙන් "

"දුප්පත් කම මුතු මාල හතක් වී
කඩුල්ල පැන එන දා"

"චන්ද්‍ර මඩුලු යට සුරංගනාවන් 

දූ සනහන්නට ගීත ගයනවා
දුවේ එපා ඒ කතා අහන්නට

මේ නැලවිලි ගී මමයි කියන්නේ"

"හන්තාන අඩවියේ -සුදු කුලුණු
මැදුරු සඳලු තලා පිස
මේ එන්නේ ප්‍රේමයෙ සුලඟ නොවේ" 

විප්ලවයේ දිග පලල නොදත් මුත් මිනිසුන්,ගැහැණුන් හා සමාජ ප්‍රශ්න දෙස දයාර්ද්‍ර සිතින් බලන්නත් මතු යම් දවසක කාගේ හෝ හඬන දෙතොලග සිනාවක් වෙන්නත් උවමනා මනුස්සකමේ (සර්ව සාධාරණ යුටෝපියානු මිනිසා නොවන වග සලකන්න ) මුල් පාඩම් හිතේ තැන්පත් වෙන්නටත් මේ ගී බලපෑවා යයි සිතමි.

ටික කාලෙකින් මගේ විප්ලව සිහිනයේ රැස් වියැකී ගොස් 'අරලිය ලන්ද්ට හඳ පායා, තුරුලිය මල් වට බඹරු බමන " කාලය එලැඹුනි .විප්ලවයේ සැර බාල වුනත් "ගෙඩි සීයක් බිම හෙලුවත් අප්පච්චිට එක ගෙඩියයි ,අපි රැකෙන්නේ ඒ ගෙඩි විකුණලයි හන්දියේ"ලෙස ඈ ගැයුවාය .නන්දාට ගැයුමට බොහෝ මධුර මනෝහර පද වැල් ලිව්වේ මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්න සහ ඩෝල්ටන් අල්විස් සූරීන් විසිනි ."අරලිය ලන්ද ගයමින්"නන්දා අලුත් යුගයකට ආවගක් මතකය .ඒ,එකල නවක ගී රචකයන්ගේ ගී කැසට් පටයකට ගැයීමයි.නන්දා විසින් අතීතයේ ගැයූ බොහෝ මිහිරි පදවැල් මිහිරෙන් මිහිරට පත්ව ඇසූ කාලයක් ඉන් ඉක්බිති උදාවිය . 

"හද විල කලඹන පෙම් ජල රේඛා
ඒ විල මැද සීතල සඳ රේඛා
දෑසෙහි තවරා ආදර රේඛා
ඔබ රුව සිහිනෙන් හද ඇඳි රේඛා"

"ඔබයි රම්‍ය සඳ කිරණ ඝණ අන්දකාරේ
ඔබයි සෞම්‍ය තරු එලිය ගිම්හාන කාලේ
සදා නන්ද කරවූ ඔබේ මධුර රාවෙන්
පිපී ආමි අරවින්දයක් සේ තඩාගෙන්"

"සාරි පොඩිත්තක් ඇඳගෙන
මාල පොඩිත්තක් බැඳගෙන
දීග පොඩිත්තක් යන්නට කතා කරාවී
කතා කරල මංගල්ලේ නියම කරාවී"

ඔය හැම ගීයකටම වඩා "දියමන්තිය" චිත්‍රපටියේ  මේ ගීය ඇහෙන විට මට  වලාකුලක් සේ  නිදහසේ   රීඩ් මාවත උස් තුරු හිස් , තණ පිටි ,විද්‍යාල මන්දිරය උඩින්   පියඹා යන්නට  සැහැල්ලුවක්,සතුටක් හිතේ  ඇතිවේ

"යොවුන් වසන්තයේ දුහුල් වලාකුලේ
රෑන් මුදාගෙන පාවී යනු මැන ඉගිල්ලිලා
දිලිසෙන කඳුලේ කිරණින් නෑවී
සිඟිති ආදර දූපතක තනිවී
ගංගාවක් සේ ගලාබසිනු මැන
නිරන්තරේ සිනා සිසී"

 

ඔය අතරේ කැඩුන, බිඳුන , වියැකුන ප්‍රේම පුරාණ ගැනත් සින්දු ඇහුවා මතකය .

"මේ සිර මැදුරෙන් පැන යන්නට ඇත්නම්
මේ මුර සෙබලුන් එලවන්නට ඇත්නම්
පවුරු වලල්ලෙන් එහා රටේ අප දෙදෙනා වෙනුවෙන්
මල් පිපේවි ආදරේ නමින්"

"තරුද නිදන මහ රෑ
නිදමි මහද නිදි නෑ
මතක පොතේ කඳුලින් කටු ගෑ
කවි කියවෙන මහ රෑ"

"කඩ මංඩියේ දොල අයිනේ නුඹව පෙනී
නැවතී බලනවා මොහොතක් කොහොම හරී
කතා නැතුව හිටියත් ගොලුවෙලා අපී
දාහක් දේ තිබේ කිමට බැරුව නිති"

ටිකක් කල් යන විට  එලිවිස් ප්‍රෙස්ලි , බ්‍රයන් ඇඩම්ස් , නීල් ඩයමන්ඩ්, බීටල්,ජොනී කෑශ්, නෝරා ජෝන්ස්  තාගෝර් සංගීතය , යනී, ලතා මංගේශ්කර්, රාෆි වැඩි වැඩියෙන් අහන්න ගත් නිසා නන්දා ගේ ගීත අහන්න තිබූ උවමනාව අදු විය . අරලිය ලන්දට පසු "කිරි මදුවැල්" හා "දුර පේන තැනිතලා" නමින් ගී තැටි දෙකකට ජන ගී හා පැරණි ජනප්‍රිය ගී ගයන්නට  නන්දා පෙලඹුන මුත් ඒවා මගේ හිත් ගත්තේ නැත .

ආයෙත් නන්දා ගැන මගේ මතක අලුත්වුණේ දැන් දෙවසරකට පමණ උඩදී දිනෙක මගේ මිතුරෙකු විසින් පෙන් ඩ්‍රයිව් එකට කොපි කර දුන් ඇගේ පැරණි ගී සමුච්චයක් නිසාවෙනි .ඒ අතරින් ගී කීපයක් බොහෝසෙයින් මගේ සිත් ගත්, නිරතුරු වැඩෙහි යෙදෙමින් අසන ගී බවට පත්වී ඇත .නිදි වරමින් වැඩ කරන සමහර අලුයම් හා රාත්‍රීන් ගෙවදමන්නට මේ ගී උදව් වෙයි

"නිම් වලල්ලෙන් එපිට සඳ රැස් ගලන නිල් මිටියාවතේ
නිහඬතාවය තුලින් මතුවී ඔබේ පා මුදු හඬ අසේ

දහස් මුවෙකින් නැගෙන ඔල්වර සිනා හඬ දසතින් ඇසේ
දහස් ගනනක් සෙනග අතරේ මහා තනියක් මට දැනේ

අහස් ගඟ බඩ හිමවු කුලු මත ඔබේ රන් මිනි තලාවේ
පහන් දල්වා තමනු මැන මා නිදන කුටියට පෙනෙන සේ"

 

නිම් වලල්ලෙන් ගීය මා මුලින්ම ඇසුවේ වැසිදිනෙක ගාලුපාරේ අහුන්ගල්ල ගඟ පසු කරමින් වාහනයේ තනිව යන විටයි . වැහි අඳුර , නොකඩවා වැටෙන වැහිබින්දු , හාත් පස පාරේ වූ පාලු ගතිය , අඳුර කපාගෙන යන වාහනයේ ලාම්පු එලියත් සමග මුසු වූ මේ ගියේ අරුත හා නන්දාගේ මියුරු හඬ මගේ හිත පැහැර ගත්තේය .මග දෙපස පාලු ස්වභාවය "දෙනෝ දාහක් මැද මහා තනිකමක් හිතට  ගෙනා  අයුරු මතකය . අදටත් "දෙනෝදාහක් මැද තනිවුනා" යයි හිතන හැම විට මම අසන්නේ මේ සින්දුවයි

 

 

"හැඟුම් විසිර දස අතේ - ලැගුම් සොයයි හදවතේ

දෑස මුණ ගැසී දෑසට -ඉරණම දුටුවා
වලාකුලක් නැති අහසක් ඈතින් දුටුවා

අලුයට සැඟවෙන වසන්තයේ - ගිනි පුපුරින් මල් පුබුදනවා
ලෙන් දොර හමුවේ රන් තරු පායා - ආදරයේ මුතු අමුණනවා"


 ඔය සින්දුව ඇහෙන හැම විටකම ආයෙත් රීඩ් මාවතේ ඇහැල මැයි- මල් පාවඩ එලන ජුනි -ජූලි කාලයට   ඇවිදයන්න හිතේ. හිත නිකන් දඟකාර ගතියක පැටලුණ මන් මත් ස්වභාවයක් ගනී .

 නන්දාගේ මට ලැබුණ ගී එකතුවේ මා මින් පෙර කිසි දිනෙක අසා නැති මුත් ඉතා මියුරු ගීයක් සොයාගන්නට ලැබුණි .ඒ


"ආදරේ මල් මැලවෙන ගිනි ඇවිලෙන ගිම්හානේ
කවුරුද වසන්තයේ සිහිලස මෙහි ගෙන ආවේ
කඳුලින් පවස නිවාගත් දෙතොලග සිනහ කුසුම්
ගිරගින් ගිරග රිදී ජල ධාරා රඟන රැඟුම්
රාත්‍රී ප්‍රථම ප්‍රහරයේ
ජයදේව ගයයි ගීත ගෝවින්දේ"

හැත්තෑව දශකයේ අතරමංවූ  තාරුණය වූ මගේ ලොකු මාමාගේ පරපුරත් , විවෘත ආර්ථිකයෙන් පසුව  බිහිවන පලමු පරපුර වී  , නියෝ ලිබරල් වාදයට තල්ලුවුන දෙලොවක් අතර සිටින (තාමත් කැඩුන බිඳුන විප්ලවයේ සුන් බුන් සිහින අතර තනිවුණ ,නියෝ ලිබරල් අධ්‍යාපනයේ හා රැකියා අවස්ථා වල යහ ප්‍රථිපල භුක්තිවිඳින ඒත්  තරමක් ඕල්ඩ් ෆැෂන් )මගේ පරම්පරාවත් පිනවන්න සමත් මධුර , මනෝහර , රසපූර්ණ ගී නන්දා මාලිනිය ගයා ඇත. එසේම ඇයට හිමි ස්වර පෞරුෂය , ලායන්විත විටෙක ගාම්භීර හඬත් සිත් පැහැර ගනී .ඇය කෙතරම්  වියපත් වුවත් හැමදා මා දකින්නේ  මගේ ලමාවියේ "බුද්ධානු භාවේන ගීය "ගැයූ නන්දා මාලිනියම යයි මට හිතේ .

බාලවියේ දැන හඳුනාගත් නන්දාගේ හඬ හා රස අමතක කල නොහැක . මම යලිත් ඇය රස විඳිමි . ශ්වේත . රාත්‍රිය නම් වූ ප්‍රසංගය සමග ඇය යලි වේදිකාවට එන වගක් මම පුවත් පත් වල කියෙව්වා මතකය . නමුත් ජීවිතයේ විවිධ යුගයන්හි මා ප්‍රිය කල ගී එහි ඇත්දැයි නොදනිමි . එහෙත් ඇගේ මදුර ගී රාවය මට ප්‍රියවෙයි . ඒ හඬ සමග මගෙ ජීවිත්යේ තුන්වැනි යුගය ගෙවමි.මා ප්‍රිය කරන සමහර ගී නන්දා ගයන්නට ඇත්තේ අප උපදින්න  පෙර විය යුතුය . විවිධ සංගීත රටා සමග අද ගුවන්විදුලි ,රූපවාහිනී නාලිකාවල නිරතුරු ඇගේ හඬ අහන්නට නොලැබේ . එහෙත් නන්දා මාලිනීගේ  ගී සමග ජීවත්වූ මතකයක් මට ඉතිරිව ඇත .

එසේ තමන්ගේ ගී සමග නොමැකෙන් මතක ගොන්නක් රසිකයන්නට දෙන්නට හැම ගායකයෙක්ම /ගායිකාවක්ම සමත් නොවේ 



ප\ලි

මේ සටහනේ අරමුණ නන්දා මාලිනිගේ ගී ගැන ශාස්ත්‍රීය විචාරයකට වඩා දශක කීපයක් තිස්සේ යුග දෙකක රසිකයන් නියෝජනය   කරමින් ඇගේ ගී මග  සමග බැඳුන මගේ මතක කිපයක් කීම පමණකි .එනිසා විටින් විට නන්දා ගමන් ගත් ගී මග , කල කී දෑ හොඳ ද, නරකද යන්න මම  මෙහි විවේචනය නොකරමි .මෙහි සටහන් ගී පද මාලා මතකෙන් ලියූ ඒවා නිසා අඩුපාඩු ඇත්නම් සමාවෙන්න

ලහෝර් හල්වා ඇන්ඩ් මයි මැටර්නල් ලින්ක්ස් ටු ලහෝර්

ට්‍රේනින් එක පටන්ගත්තට පස්සේ නම් කිසිම රස්තියාදුවක් ගහන්න වෙලාවක් තිබුණේ නෑ.කාල සටහනේ විදියට උදේ නවයට වැඩ පටන් අරන් හවස පහට දේශන ඉවරවෙන්න තිබුණත් හතහමාර විතර වෙනකනුත් සමහර වටමේස සාකච්ඡා තිබුනා. War Against Terrorism , Affirmative Actions and Minority Rights , Cultural Rights වගේ දාලා යන්න ලෝබ රසවත් මාතෘකා නිසා එකක්වත් කට් කරන්න කාටවත් ඕනෙ කමක් තිබුණේ නෑ.ඊට අමතරව රෑට යම් යම් ලිපි , පොත් පත් කියවන්නත් තිබුණ නිසා හැමදාම ටිකක් වෙහෙසකර දවසක් වුණා.හතරවෙනි දවස වෙනකොටනම් කාටත් හරි මහන්සියි .ඒ බව තේරුණ නිසා අපිට උගන්වමින් හිටි මහාචාර්ය වරු දෙන්න තීරණය කලා හරියට හවස පහට දේශන නිමා කරලා අපිව නිදහස් කරන්න.එදා සති අන්ත සෙනසුරාදාවක් .අපි කාටත් බලාපොරොත්තු නොවුන වෙලාවක පොඩි දීමනාවකුත් ලැබුණා .අපේ ඉන්සිඩෙන්ටල්ස් වලට නියම කරලා තියෙන සල්ලි වලින් බාගයක් .වෙලාවෙ හැටියට ඒකත් වටිනවා .කවුරුත් කතා කලේ නුදුරින් තියෙන 'සාකේත්" වලට මෙට්‍රො බස් එකෙන් ගිහින් , ෆිල්ම් එකක් බලලා ,හොඳට කෑම කාලා , රාත්‍රී අවන්හලකට ගිහින නටලා විනෝදවෙන්න . සාකේත් සති අන්තයේ විනෝදවෙන්න එන උදවිය වෙනුවෙන්ම කැප වුණ අවන්හල් , සිනමා ශාලා , සමාජසාලා තියෙන පැත්තක් . මට ඉතින් ඕනේ කොහේහරි කලබල නැති තැනකට වෙලා පාඩුවේ මසාලා තේ එකක් බීල කයිවාරුවක් ගහන්න නිසා සාකේත් නඩේට එකතුවෙන්න කැමැත්තක් තිබුනේ නෑ.ඒ නිසා මම නැවතුනා . ටිකවෙලාවකින් මගේ රූම් එකට කෝල් එකක් එනවා රබියගෙන් 

"TG Are you going to Saketh ?"
No , I am not interested
Then why dont we go out and have dinner ?

නියම අදහස . හෝටල් ආලින්දයෙන් විපරම් කරලා අපි තීරණය කලා  ඊට නුදුරෙන්ම පයින් යන දුරින් තියෙන "ඇම්බියන්ස්" ශොපින් මෝල් එකට යන්න . අපි දෙන්න පයින්ම කයිවාරුවක් දාගෙන කිලෝමීටරයක් විතර ඇවිදගෙන ගියා . ඇම්බියන්ස් කියන්නේ ඉන්දියාවේ ධනවත් මධ්‍යමපාන්තිකයන්ගේ අඳුම් , පැලඳුම් ,ජීවන රටාවෙ උවමනා එපා කම් සපුරන්න තියෙන සුපිරි සාප්පු සංජීර්ණ ජාලයක් . විදුලි එලියෙන් ආලෝකවත් වුණ   Marks & Spencer , Pantaloon , Diesel ,     වගේ       බ්‍රෑන්ඩඩ් ශොප් වල උදාරම් ලීලාවෙන් ගැවසෙන ඉන්දියානු මධ්‍යම පන්තිය (Elite Class /upper middle class) සුලබ දසුනක්. මේත් ඉන්දියාවේ ආර්ථික වර්ධනයේ තවත් එක පැත්තක් . ගන්න අතේ සල්ලි නැතත් වටින කියනා හෑන්ඩ් බෑග් ,අඳුම් ,පැලඳුම් දිහා බලමින් යන එකත් සතුටක් .ඔහොම ගිහින් නැවතුනේ පොත් හා සී ඩී පටි සාප්පුවක .එතැනින් අපි දෙන්නම ගසල් ගී තැටි කීපයකුත් , සිල් සිලා වගේ පරණ හින්දි චිත්‍රපටි සින්දු එකතු තියෙන ගී තැටිත් අරගෙන හල්දිරාම් එකට ගියා රෑ කෑමට . ඉන්දියන් තාලි දෙකකුත් ඕඩර් කරලා යන එන මිනිස්සු දිහා බල බල මසාලා තේ බි බී අපිදෙන්න කයියක පැටලිලා .

"ටී ජී කවදද පාකිස්ථානෙට එන්නේ ?"
"හ්ම් ..ඒකනම් ටිකක් හිතන්න වෙනවා "
"ඒ මොකෝ "
"අපේ ඔෆිස් එකෙන් දෙන සිකියුරිටි අප්ඩේට් වලට අනුව පාකිස්ථානේ සංචාරයට ඒ තරම් ආරක්ෂිත තැනක් නෙවේ. ගිහින් ආව යාලුවොත් කියන්නේ ඉස්ලාමාබාද් කියන්නේ පාරේ ඇවිදගෙන යන්න තරම් වත් හොඳ තැනක් නෙවේ කියලා."
"ඒ වගේම පාකිස්තාන් වීසා එකක් පාස්පෝර්ට් එකක තියෙන එක ටිකක් කරදරයි විශේෂයෙන් බටහිර රටකට වීසා එකක් ගනිද්දී ඒක සැකයට කාරණාවක් .ඉන්දියන් වීසා ගන්න ගියත් එහෙමයි."
මම ටිකක් සැක මුසු විදියට කිව්වා .

"හ්ම් ..ඇමරිකානු හා බ්‍රිතාන්‍ය ආයතනවල ඉහල නිලධාරීන් පාකිස්ථානය ගැන දෙන්නෙ ඔහොම නිල නිවේදන තමා .නමුත් ටී ජී දන්නවද කිසිම ඇමෙරිකානුවෙක් , බ්‍රිතාන්‍ය ජාතිකයෙක් පාකිස්තානය දාලා යන්න අකමැති වග .ඒක තමා ලෝකෙට නොපෙන්වන ඇත්ත කතාව .එයාලා ඔක්කොම තමන්ගේ පවුල් පිටින් පකිස්තානේ සෙට්ල් වෙලා ඉන්නේ .මම ඉස්ලාමාබාද්වල නැවතිලා ඉන්නේ තනියම.මට කිසි කරදරයක් වෙලා නෑ. ලංකාවෙ කොලඹ බෝම්බ පුපුරද්දී ඔයාලා ජීවත්වුනේ නැත්ද .තාම මගේ අම්මයි තාත්තයි ඉන්නේ පෙශාවර් වල ඇෆ්ඝාන් මායිමේ . ඔය කියන තරම් අපි නපුරු ත්‍රස්තවාදියො නෙවේ .ඔයා එන්න දවසක අපි ටක්ෂිලා , ලහෝර් , පෙශාවර් බලන්න යමු . ලහෝර් වල අනර්කලී මාර්කට් එක හරි ලස්සනයි . ඉස්ලාමාබාද් වීදි දිගේ යද්දි ඔයාට දකින්න පුලුවන් හවසට පාරේ නාන් කඩ වල නාන් හදන මිනිස්සු . මම ඔයාව හැම තැනම ගෙනියන්නම් "

හරි එහෙනම් මම එන්නම් . මම රබියාට සුහදත්වයේ  අතක් දිගු කරමින් කිව්වා කතාවෙන් කතාවෙන් වෙලාව රෑ දහයාමාර විතරවෙලා දන්නෙම නැතුව.අපි ඉක්මනට කෑම කාලා හල්දිරාම් එකෙන් සෝන් පපඩි පැක් හතරකුත් අරන් යන්න ලෑස්තිවුනා. සාප්පු සංකීර්ණයේ ගොඩක් සාප්පු වහලා සේවකයො ගෙදර යනවා . ගණුදෙණු කාරයොත් තමන්ගේ සුපිරි වාහන වල නැගිලා යන්න පිටත්වෙනවා .ඔන්න එතකොට තමයි අපිට මතක්වුණේ හෝටලයට යන්නෙ කොහොමද කියලා . ලඟම තියෙන ත්‍රීවිල්ල් පාර්ක් එකට ගිහින් විපරම් කලා.එතැන ඉන්නෙ මහ ත්‍රාඩ පෙනුමක් තියෙන කොල්ලො ටිකක් . තරමක් අහිංසක පෙනුමක් තියෙන පොඩි කොලුවෙක් එක්ක කපශේරා වලට යන්න ගණුදෙනුව කතාකරනකොට මෙන්න අනිත් ත්‍රාඩයො රැල අපි වට කරගෙන එකෙක් අර කොලුව තල්ලු කරලදාලා මැඩම් කම් හියර් කියනවා .රබියටයි මටයි ආයෙ යකා නැගලා හින්දියෙන් ,ඉන්ග්‍රිසියෙන් බැන බැන අපි යන්නෙ අපිට ඕනෙ ඩ්‍රයිවර් එක්ක කියලා අර පොඩි කොල්ලට හයර් එක දුන්න .

යාන්තම් කපුටො රැලෙන් බේරිලා යද්දි ආයෙ තව ලොකු ප්‍රශ්නයක් .මේ කොලුවට ලයිසන් තියෙන්නෙ හරියානා වල විතරක් ටුක් ටුක් එලවන්න . කපශේරා, හරියානා මායිමෙන් එපිට දිල්ලියට අයිති. රෑ දහයෙන් පස්සේ මායිම පැන්නොත් කොල්ලට දඩ කන්න වෙනවා .ඒ නිසා අපි මග දාල යන්න මිනිහගේ ලෑස්තිය .මදැයි හයර් එක දීලා අපිට වුණ වැඩේ .ඒ මදිවට හරියානා සීමාව ඇතුලේ  පොලීසියට අහුවුනොත් අපි දෙන්නම ගස් .රබියගේ පොලිස් රෙජිස්ට්‍රේශන් අනුව එයාට ඇවිදින්න අවසර තියෙන්නෙ දිල්ලි සීමාවේ විතරයි .ඒ මදිවට වැස්සකුත් එනවා .මහපාරේ මග බැස්සොත් ෂුවර් පොලීසියට අහුවෙන්න ඉඩ වැඩියි. පුලුවන් තරම් ඉක්මනට අපිව දිල්ලි මායිමේ ත්‍රී වීල් පාර්ක් එකට දාන්න කියලා කොල්ලට  යනකන් තර්ජනය කෙරුව එක තමයි අපි කලේ .කොහොමහරි දිල්ලි මායිමට ආවම තමා ඇඟට ලේ ඉනුවේ . වෙලාව එකොලහ පැනලා .එතැන පාර්ක් එකෙ රියදුරො වාහන පාර්ක් කරලා නිදි .යන්තම් එක්කෙනෙක් නැගිට්ටවගත්තා . වැස්සත් තදයි.මිනිහා අවස්තාවෙන් ප්‍රයෝජන අරන්  රුපියල් සීයක් ඕනෙ කියනවා හයර් එක යන්න .අපි තව අමාරුවෙ වැටෙන්නෙ නැතුව ඒ ගානට කැමතිවෙලා හෝටලේට එනකොට රෑ මැදියමට ආසන්නයි .

අපේ සාකේත් නඩේ තාම ඇවිත් නැහැ. මගේ රූමිත් එයාල එක්ක ගියා .ඇවිත් ඇඟපත හෝදගෙන පිජාමා එක දාගෙන ටී වී බලන්න ලෑස්තිවෙනකොට ආයෙත් රබියගෙන් කෝල් එකක් . 

"ටී .ජී මම තේ හදන්නයි ලෑස්තිය ,ලහෝර් වලින් ගෙනාව හල්වා තියෙනවා .එනවද 215 "? .
"මරු අදහස , මම ශ්‍රී ලංකන් තේ අරන් එන්නම්" .ඔන්න අපි ආයෙත් 215ට වෙලා සාකේත් ගිය රූමලා එනකන් තේ බොන්න ලෑස්තිය .


ඒ එක්කම 215 දොරට කවුදෝ තට්ටුවක් දානවා . දොර ඇරලා බැලුවම අපේ ඉන්දියානු මිතුරිය මම්තා .

"මගේ රූමිත් සාකේත් ගියා .එයාලා තාමත් නෑ. 215 ඔය දෙන්නගේ සද්දේ ඇහුණ නිසයි ආවේ . මාත් හිටියෙ හරි කම්මැලිකමින් .එන්නද ඇතුලට?" .එයා කියවගෙන යනවා .

"එන්න එන්න .ලහෝර් හල්වා එක්ක ශ්‍රිලංකන් තේ තියෙනවා "කියලා රබියා එයාට හල්වා පෙට්ටිය දුන්න .

"ඕ ලහෝර් හල්වා" ...මම්තා ඇඳ උඩ ඉඳගෙන රසවිඳින්න සූදානම . ඒ අතර එයා මා දිහා බලලා අහනවා "ටී .ජී ආර් යූ අ පාකිස්තානි ? "කාට කියන්නද මේවා.මම්තට මම ආව රටත් මතක නැතිවෙලා

මාත් ටිකක් කල්පනාකරලා මෙහෙම උත්තර දුන්න
"No I am from Sri Lanka.But i have very close links to Pakistan   .Thats what i was talking with Rabia . "
"ඒ කොහොමද ? "මම්තා ඇස් ලොකු කරගෙන මා දිහා බලනවා .රබියත් පුදුම වෙලා මම මේ නටන්න යන නාඩගම මොකද්ද කියලා .
මම දැන් කතාව කියන්න ලෑස්තිය .මම්තා තේ කෝප්පේ තොලගාමින් ඇඳ උඩ එරමිණියා ගොතාගෙන හරි බරි ගැහුනා කතාව අහන්න .

"මෙන්න මෙහෙම . මගේ තාත්තා කොලඹ ලොකු බිස්නස් පවුලක කෙනෙක් .එයාලගේ ගෙවල් තිබුනේ මරදාන කියන හරියෙ . ඒ පැත්තේ වැඩි දෙනෙක් බොහොම සල්ලිකාර බිස්නස් කරන මුස්ලිම්වරු .මගේ තාත්තගේ පවුලේ උදවිය මේ අයත් එක්ක බොහොම යාලු මිත්‍ර කමෙන් තමයි ඉඳලා තියෙන්නෙ .කොටින්ම මගේ සීය එයාගේ නෑදෑයො තරමට ලඟින් අසල්වැසි මුස්ලිම් පවුලේ ෆසාල් මහත්තයව ආස්සරේ කරල තියෙන්නෙ . ෆසාල් මහත්තයට පාකිස්තානෙ නෑයො ඉඳල තියෙනවා .මගේ අම්මගේ තාත්ත එයාගෙ මස්සිනා කෙනෙක් . මගේ අම්මගේ පවුලේ උදවිය එක්ක අම්මගේ තාත්තා එනවා එයාගේ මස්සිනා බලන්න කොලඹ බිස්නස් වැඩකට ."

මම කතාව කියවගෙන යනවා .රබියා ඇඳ විට්ටමට හේත්තුවෙලා කොට්ටෙන් මූණ වහගෙන හිනාව එලියට පනින එක වලක්වන්න .මම්තා බොමොම කුතුහලෙන් මාදිහා බලන් ඉතින් ඉතින් කියනවා.

"ෆසාල් අංකල්ගේ ගෙදරට ආව එයාගේ නෑදෑයෝ අපේ සීයත් හඳුන්වලා දීලා . අසල්වැසියො නිසා කවුරුත් ඉක්මනට සුහදවෙලා . ඔහොම තමයි අපේ තාත්ත අපේ අම්මව දැකලා තියෙන්නේ .මේ 1979 විතර . දෙන්නම තරුණයි.අම්ම හරි ලස්සනයි. ඉක්මනට යාලුකම ප්‍රේමෙකට පෙරලිලා ."

"ඔහ් හව් ස්වීට් ටී .ජී" මම්තා කියනවා

"ස්වීට් නෙවෙ ඊට පස්සෙ මෙක දැනගෙන ගෙවල් දෙකේම උදවිය යුද්ධ ප්‍රකාශ කරලා .මගෙ අම්මගෙ තාත්තා එයාගෙ ඔක්කොම කොලඹ බිස්නස් වැඩ  අතරමග දාලා අවුරුද්දක් ඉන්න ආවත් මාස තුනෙන් පාකිස්තානෙට යන්න ලෑස්තිවෙලා .මේ වෙනකොට ගෙවල් දෙකෙන්ම අම්මටයි තාත්තටයි තහංචි දාලා මුණ ගැහෙන එකට .අම්ම ෆසාල් අංකල්ගේ ගෙදර වැඩකාර කොල්ල අතේ තමයි ලියුමකින් පාකිස්තානෙට යන විස්තරේ තාත්තට කියලා තියෙන්නෙ . කොහොමහරි තාත්ත නිකං ඉඳලා නෑ.එයාගෙ යාලුවන්ගේ උදව්වෙන් යන දාට කලින් දා රෑ අම්මව පන්නගෙන එක්කන් ගිහින් කසාදබැඳලා .දෙන්න පැනල යන්න කලින් ගෙවල් වලට ලියුම් දෙකක් ලියලා තියලා ගිහින් තියෙන්නෙ .සීයල දෙන්නටම හොඳටම තරහ ගිහින් මේ වැඩේට .දෙන්නම පවුල් වල දරු කමින් එලවලා .කිසිම දේපොලක් දීල නෑ. මගෙ අම්මගේ පවුලේ අය හරි දරුණු තීරණයක් අරන් තිබුණා එයාට ආපහු පාකිස්තානෙට පය තියන්න බැරි විදියට .ඒත් අම්මයි තාත්තයි අදහිරිය වෙලා නෑ.කොහොම හරි ජීවිතේ පටන් අරන් .තත්තගේ යාලුවො එයාට උදව් කරලා . එයාලගේ ආදරේ වෙනස්වෙලා නෑ මොන කරදර තිබුණත් .ඒකෙ ප්‍රථිපලයක් තමයි මම ."

ඔන්න එතකොට තමයි මම්තා ඉහලට ගත්ත හුස්ම පහල දැම්මේ.

"හව් ස්වීට් ටී ජී යුවර් මදර් ඉස් අ ග්‍රේට් වුමන්. යුවර් ෆාදර් ඉස් අ ග්‍රේට් ලවර් .ගොඩ් බ්ලෙස් දෙම්.ඉට් ඉස් ලයික් අ බොලිවුඩ් මූවී ටී ජී." මම්තා කියනවා .

රබියා තාම හිනාව විකාගෙන .මමනේ දන්නේ මේක ගජබින්නයක් කියලා .

"ටී ජී ඔයා මොන ආගමෙද ?, ඔයාගෙ අම්මට ලේසි වෙන්න නැතුව ඇති නේ ලංකාවට හුරු වෙන්න තනියම?" ආයෙත් මම්තා අහනවා

"ඔවු මුලින් ගොඩක් අමාරු වුණාලු තනියම කාගෙවත් උදවු නැතුව ,භාෂාව දන්නෙ නැතුව ජීවත් වෙන්න .ඒත් එයා ටික ටික සිංහල ඉගෙනගෙන . මගේ ආගම ගැන නම් මම දන්නේ නෑ. අම්ම ගාව කුරාන පොතක් තියෙනවා තාම .එයා ඒක් කියවනවා .ඒත් පල්ලියේ ප්‍රෙයාර්ස් වලට නම් යන්නේ නෑ.අපි ඉගෙන ගත්තේ බුද්දාගම .ආගම් ගැන බලපෑමක් අපිට නෑ. රාමසාන් වලට නම් අම්ම රස කෑම උයනවා තාමත් ".යන්තම් ඒ ප්‍රශ්නෙන් ගැලවුණා .

"හ්ම් ඒක ඇත්ත , දෙය් ආර් ග්‍රේට් ලවර්ස් . ගෝඩ් ඉස් ඕල්වේස් විත් දෙම් ".මම්තා කියනවා .

පොඩි බොරුවක් නෙවේ මාත් කිව්වේ .
"අම්මාගේ ගම ලහෝර් වල .එයා දැන් කාලෙක ඉඳන් ගෙදර අය ගැන මතක් කරනවා මම රට යන හැම වෙලාවෙම .මම හිතන්නේ සීය එයාට සමාව දීල ඇති දැන් .දවසක අම්මගේ ගමට ගිහින් නෑයො බලන්න තමයි මාත් හිතන් ඉන්නෙ ".

ඔන්න යාන්තන් මගේ ගජබින්නාලංකාරෙ ඉවර කලා .දැන් රබිය කතා කරනවා

"ඔවු මගේ තාත්තත් ලහෝර්වල .ටී .ජී කිව්ව එයාගේ අම්මලගේ පවුලේ විස්තර මම හෙටම තාත්තට ඊ මේල් කරල බලනවා තොරතුරක් හොයාගන්න ".

"බලන්න ආදරයක් ගියදුර .මේ ආදර කතාව ඉන්දියාවෙදි පාකිස්තානුවෙකුයි , ඉන්දියානුවෙකුයි එක්ක ලහෝර් හල්වා කාලා ලංකාවේ තේ බොන ගමන් ටී ජී ට කියන්න වුන එකත් හරි ලස්සන දෙයක් නේද ?". රබියට කාව්‍යමය සිතුවිලි පහල වෙලා .

කතාවෙන් කතාවෙන් තේ කෝප්ප කීපයක්ම හිස් වෙලා හල්වා පෙට්ටියත් ඉවර වෙලා තිබුණා .මම්තා එයාගේ කාමරේට යන්න නැගිට්ට

"ටී ජී මම හෙට අපේ යාලුවො ඔක්කොටම කියනවා ඔයාගේ ලහෝර් අම්ම ගැන . අපි දකුණු ආසියාවේ මිනිස්සු නොදන්නව වුණාට ඉහත ආත්ම වල නෑදෑකම් තියෙන්න ඇති ගොඩාක් .මේක හරි ලස්සන ආදර කතාවක් .ඔන්න මම්තා හැඟීම් බර වෙලා කියනවා" .

 මම්තා අපෙන් සමු අරන් එලියට ගිය හැටියෙම රබියාත් මාත් ඇඳට කඩාගෙන වැටිලා එකා උඩ එකා පෙරලෙමින් හිනාවුණා වරුවක් විතර .

පහුවදා අපේ අනික් යාලුවො ඔක්කොටම මේක ආරංචි වෙලා . හැමෝම මගෙන් අහනවා .මාත් ඉතින් බොරු කතාව කියනවා .ඒත් මේක හොඳ වැඩක් නෙවෙයිනේ . එදා හවස අපි ඉගෙනගත්තේ Cultural Relativism and Law in South Asia

ඉගැන්නුව මහාචාර්ය වරිය අපෙන් ඇහුවා ප්‍රශ්ණයක්

"Are you a typical Pakistani/Sri Lankan /Indian / Maldiviean / Nepali /Afghani/bengaali /Butani man or a woman?"
හැමෝටම උත්තර දෙන්න වුනා .මගේ වාරෙ ආවම මෙන්න මෙහෙම මම කිව්වේ

"Actually i don't know as Sri Lankan how typical I am .But yesterday suddenly i revealed a Pakistani identity for me and my maternal links to Lahor ." ඔහොම කියලා මම හැමෝම හිනාගස්වමින් මම්තට කිව්ව කතාව ආයෙත් කිව්ව "...so i feel more or less i am a  south asian woman . So at least I know I belong to whole South Asia .thats my identity"


යාලුවො ඔක්කොම අත්පොලසන් දෙමින් හිනාවෙනවා . තේ විවේකෙදි මාගාවට ආව මම්තා මෙන්න මෙහෙම කිව්ව.

"ටී ජී යු ආර් අ ග්‍රේට් හින්දි මූවී ස්ක්‍රිප්ට් රයිටර් .අයි ලයික් දැට් ලවු ස්ටෝරි අ ලොට්"

ඔන්න ඔහොමයි පාකිස්තානයේ ලහෝර් වලට මගේ නෑදෑකම් ඇති වුනේ


ප/ලි
මේ කතාවෙන් මට කියන්න හිතුනේ පිට රටකදි උනත් අපේ ජාතිය අහුවොත් අපි ශ්‍රී ලාංකික කියල කියන්නේ නැහැනේ එකපාරටම .අපේ උත්තරේ සිංහල කියන එක .ඒ වගෙම අපි ලෝකෙ ඉගෙන ගන්න , රැකියාවට විවිද රටවලට යනවා වුණත් අපි නිතරම ප්‍රී ජජ්මන්ට්ස් වලට එන්න කැමතියි සුද්දො මෙහෙම , ඇමරිකානුවො මේ වගේ , ඉන්දියන් කාරයො ගන්න දෙයක් නෑ, මුස්ලිම් මිනිස්සු එපා කෙරුව ත්‍රස්තයො   විදියට .ඒත් අපි නොහිතා සමහර වෙලාවලදි අපිට ඔය අනන්‍යතාවක් ආරෝපණය වුනොත් මොකද වෙන්නෙ .ඒ වගේම ලාභය තකා අපේ අනන්‍යතාව වෙනස්කරන්නත් අපි ලෑස්තියිනේ .බ්‍රිතාන්‍ය හෝ ඇමරිකා පුරවැසි කම වගේ දේකට කවුද අකමැති .එහෙම වුනොත් අපි කොහොමද පටු identity එකක ඉන්නේ අනික් අතට ගොඩක් සමාන සංස්කෘතික ලක්ෂණ තිබුණත් අපි කිසි දවසක දකුණු ආසියාතිකයො කියන අනන්‍ය හැඟීමට වත් ගිහිල්ල නැහැනේ .අපි හරි කැමති දෙයක්නේ පටු අනන්‍යතාවක හිරවෙල් ඉන්න .

මම මේ කතාව ඉවර කරන්න කැමති කබීර් කියන මිතිකල් කවියාගේ කවියකින්.හින්දුන් හිතනවා කබීර් ඉන්දියානුවෙක් කියලා.මුස්ලිම් වරු හිතනවා කබීර් පකිස්තානුවෙක් කියලා .මේ දෙගොල්ල නයි වයිර වුනත් කබීර් දර්ශනය අදහනවා  .....හා මෙතැනින් මගේ  දිල්ලි කතන්දරත් ඉවර වෙනවා .


කබීර් ගැන දන්න දෙවල් තියෙනවනම් ඔන්න  ලියලා යන්නත් පුලුවන්

Where do you search me? I am with you
Not in pilgrimage, nor in icons,
Neither in solitudes Not in temples, nor in mosques
Neither in Kaba nor in Kailash I am with you o man,
I am with you Not in prayers, nor in meditation,
 Neither in fasting Not in yogic exercises,
Neither in renunciation Neither in the vital force nor in the body,
Not even in the real space Neither in the womb of Nature,
Not in the breath of the breath Seek earnestly and discover, In
but a moment of search
Says Kabir, Listen with care,
Where your faith is, I am there.

පොලිස් භවන් ,ෆැබ් ඉන්ඩියා ඇන්ඩ් අපාර්ට්මන්ට් නයින්

ඔන්න ඉතින් පහුවදා බ්‍රෙක්ෆස්ට් එහෙම අරන් ඉවරවෙලා උදේ නවයට විතර මගේ පාකිස්තාන් යාලුවොත් එක්ක මාත් පිටත්වුනා දිල්ලියේ අසීෆ් අලි පාරේ තියෙන පොලිස් භවන් වෙතට .දිල්ලියට එන හැම පාකිස්ථානුවෙකුටම නියම කෙරුව පොලිස් මූලස්ථාන කාර්යාලයක ලියාපදිංචි වෙන ඕනේ දිල්ලියට ගොඩබැහැලා පැය විසිහතරක් ඇතුලත .ඒක තමයි නීතිය . අපි හයදෙනෙක් ආයෙමත් වෑන් කබලක නැගිලා පොලිස් භවනට යනවා . අපේ රියදුරාත් වංක ගිරියක් වගේ දිල්ලියේ එහෙන් මෙහෙන්  පාරවල් දිගේ  එලවගෙන යනවා පොලිස් බවන සොයන්න.පලපුරුදු ටැක්සි රියදුරෙකුට වුණත් දිල්ලියේ තැනක් සොයාගන්න ටිකක් අමාරුයි . මම මේ නඩේ බොඩි ගාඩ් වුනේ නිකන්මත් නෙවේ .අපේ අරමුණ වුනේ ඔය ලියාපදිංචිය පුලුවන් තරම් ඉක්මනට ඉවර කරලා ඉන්දියා ගේට්, පැරණි දිල්ලිය ,සහ ලාජ් පත් නගර් මාර්කට් එකේ රවුමක් දාන්න .බොම්බායට ත්‍රස්තයො ගැහුවට දිල්ලියටම ඇවිත් නිකන් අතපය අකුලන් ඉන්න පුලුවන්ද ? අපි කාගෙත් අදහස වුණේ ඒක .අනික හෙට ඉඳලා දවස් හතක් ට්‍රේනින් එක පටන්ගත්තට පස්සේ රවුම් ගහන්න නිදහසක් ලැබෙන්නේ නෑ.ඒක මම අත්දැකීමෙන් දන්නවා

යාන්තම් රියදුරා අසීෆ් අලි පාරෙ පොලිස් බවනට සේන්දුවුණා. හ්ම් මේක බොහොම අපිරිසිඳු ලොකු මඩ වලවල් පිරුණ , කිසි හෙවිලක් බැලිල්ලක් නැතුව  එහෙ මෙහෙ දුවන  රික්ෂා කාරයො , මුට්ට කරගහන්නො , නිතරම වාහන තද්බදය ඇතිකරමින් මහ  හඬින් හෝන් ගහන ටැක්සි කාරයො සහ අඳුරු පාට මහල් ගොඩ නැගිලි වලින් පිරුණ තැනක් .පාරේ එක කොනකින් මුඩුක්කු පේලියකට යන අතුරු පාරකුත් තියෙනවා . අපේ රියදුරා අර එක අඳුරු පාට බිල්ඩිමක පලවෙනි මහලට අපිව එක්කගෙන ගිහින් ගියා .එතන තමයි පොලිස් බවන දිල්ලියට එන පාකිස්තානුවන්  ලියාපදිංචිකරන පොලිස් ඒකකය .දූවිලි පිරුණ , පුටු කබල හතර පහක් ඉස්සරහ කවුන්ටරයක් තියෙනවා . Welcome to Pak Section  කියල බෝඩ් එකක් කවුන්ටරේ ගාව  හිටවල. එතනම මේසෙක හම්පඩ තඩි  පොතක් තියාගෙන එන එන හැම පකිස්තානුවගෙම අලගිය මුලගිය තොරතුරු ලියාගන්න ටිකක් සද්දේ දාල කතාකරන රැවුල් කාර කන්තෝරු මහත්තයෙක් .එයා ඕව ඔක්කොම පොතේ එන්ටර් කරල , හැමකෙනාගෙම පාස්පෝට් කොපියකුයි,වීසා සහතික කල පිටුවේ කොපියකුයි , ඉන්දීය තානාපති කාර්යාලයෙන් විසා නිකුත් කරද්දි දුන්න තව ලියවිල්ලකුයි ඉල්ලගෙන එකට තියල "ටිකිස්" ගාල ඉස්ටේපර් කරලා ලිපි ගොනුවකට දානවා. ඊට පස්සේ අර තඩි  පොතේ තොරතුරු එන්ටර් කෙරුව පිටුව "ක්‍රාස්" ගාලා රූල් පොල්ලක් තියලා කඩලා දීලා එතනම ඉන්න අනික්  කන්තෝරු මහත්තයා ගාවට යන්න කියනවා . එයා ගාවට  ගියහම හැම කෙනෙක්ම කවුටරේ ගාව හිටෝලා අතපය උරහිස් කෙලින් කරගෙන ඉස්සරහ බලාගෙන ඉන්න කියල "ටකස්" ගාලා ඩිජිටල් කැමරාවක් ක්ලික් කරලා පොටෝ එකක් අරන් අර තොරතු ඇතුලත් කරගෙන තියෙන කොලෙ ඉල්ලන් "දඩෝරියං " කියලා සීල් එකක් තියලා අස්සන් කරලා තව විස්තර පත්‍රිකාවක් එක්ක දෙනවා . පොලිස් ලියාපදිංචිය තව ඉවර නෑ. ඔය ලියවිල්ල අරන් අර විස්තර පත්‍රිකාවේ විදියට හැමොම යන්න ඕනේ "ජසල්මේර් හවුස් " කියන තැන තියෙන තව කන්තෝරුවකට .දවල් එකොලහට කලින් ඔය ලියවිලි සෙරොම එතැනට බාරදුන්නම තමා වැඩේ නිදහස් . 

හනේ මෙහෙමත් ඉන්දියාවක් , ලෝකෙ දියුණුම තාක්ෂණේ තියෙන මුන්දැලට මොකෝ බැරි මේ දේවල් පරිගණක ගත කරලා එයාර් පෝර්ට් එකේදිම  මේ කාරණා කටයුතු එකම වහලක් යටින් කරගන්න විදියට පහසුකම් සලස්සන්න .එකත් එකටම පාකිස්තානෙත් එක්ක තියෙන ඉතිහාසගත කෝන්තරේ පිරිමහගන්න තමයි මෙහෙම පාකිස්තානුවන් එහෙ මෙහෙ යවමින් වදදෙනව ඇත්තේ . ඇරත් බලාපල්ලකො ආණ්ඩුවෙ කන්තෝරුවක් තියෙන්නෙ මල මුඩුක්කුවක .ඒ මදිවට තියෙන මුස්පේත්තුකම , ඉඳගන්න හරි හමන් පුටුවක් වත්  නැහැ . මම පුටු කබලකට බර දිල්ල හිතෙන් බනිමින් ඉන්නවා .පොලිස් ලියාපදිංචිය කරන්න තව ඉතුරුවෙලා ඉන්නේ රබියා විතරයි . අර රැවුල් කාරයා මහ හය්යෙන් හින්දියෙන්  එයාට මොන මොනවදෝ කියනවා .මොකක් නමුත් අවුලක් . රබියාට විසා නිකුත්කරද්දී ඉන්දීය මහකොමසාරිස් කාර්යාලයෙන් දෙන ලියවිල්ල ගේන්න අමතකවෙලා .අපි නැවතිලා ඉන්න හෝටලේ එයාගෙ කාමරේ ඩ්‍රෙසින් ටේබල් එක උඩ දාල ඇවිත්  .හ්ම් වැඩේ ලේසි නැහැ. ඔය පොඩි කොලකෑල්ල නැතුව මොකුත් කරන්න බෑ කියලා තමයි රැවුලා කියන්නේ . මේකෙ ස්කෑන් කොපි එකක් ඊ මේල් එකකින් ගෙන්න ගමු මම රබියාට කිව්ව . ඔව් එහෙම වුනෝත් අපිට මේක සලකල බලන්න පුලුවන් ඒපාර රැවුලා ටිකක් හිත උණු වෙලා වගේ කියනවා .

අනික් යාලුවොත් ටිකක් බය වෙලා . රබියගේ වැඩෙට තරමක් වෙලා යන නිසා ඒ අයට ටැක්සි රියදුරා එක්ක ජසල්මේර් හවුස් වලට යන්න කියල උපදෙස් දීල අපි දෙන්න කල්පනාකෙරුවා මේ ලියවිල්ල ගෙන්න ගන්න විදියක් ගැන . 

"අපි  හෝටලේ රිසෙප්ෂන් එකට  කතා කරලා කියමු මගේ කාමරේට ගිහින් මේසෙ  උඩ තියන ඔය කොලේ අරන් ස්කෑන් කරල ඊ මේල් කරන්න  කියලා "රබියා කිව්ව .

 "ටී ජී ඔයා ගාව හෝටලේ ටෙලිෆෝන් අංකේ තියෙනවද ?"

"ඔවු ඒත් කොහෙන්ද  අපි කෝල් කරන්නෙ ? එලියට ගිහින් බලමු කෝල් එකක් ගන්න විදියක්" මම යෝජනා කලා 

 අපි දෙන්න අර මඩවලවල් උඩින් පැන පැන වාහන පෝලිම අතරින් අසිෆ් අලි පාරෙ ඉස්සරහට යනවා කොමියුනිකේෂන් එකක් හොයාගෙන.ඉස්සරහට ගිහින් නැවතුනේ තව අඳුරුපාට බිල්ඩිමක් ගාව.මේක වෙලඳ සංකීර්ණයක් .අඩි පහයි පහේ වගෙ කාමර කෑලි වල නොයෙකුත් වෙලෙන්දො වෙලදාම් කරනවා. දූවිලි , කුණු වලින් අඩුවක් නෑ.යන්තම් මිනිස්සු අතරින් රිංගලා ගිහින් කොමියුනිකේෂන් එකක් සොයාගත්තා. S.T.D , I.S.D කියලා බෝඩ් ගහගත්තු   ටැලිපෝන් පහක් හයක් තියාගෙන ඉන්න තැනක් .කාරනේ කිව්වම අපිට එක ටෙලිපෝන් එකක් පෙන්නුවා .රබියා හෝටලේට කතා කලා .කිසිම පුද්ගලිකත්වයක් නෑ.එතනින් එහා මෙහා ගිය උදවිය කීපදෙනෙකුත් නැවතිලා අපි දිහා බලනවා . අපි දෙන්නගෙම ඇඳුම් සහ බාහිර පෙනුමින්  පේනවා ඉන්දියානුවො නෙවේ කියලා .හෝටලේ රිසෙප්ෂන් එක කිව්ව අදාල ලියවිල්ල විනාඩි විස්සකින් ඊ මේල් එකෙන් එවන්නම් කියලා .  එතකොට තමයි අපිට ටිකක් නිස්කාන්සුවක් ආවේ හිතට 

.

ඒ එක්කම මම දැක්ක 'එයාර්සෙල් "-Aircel කියලා ඉන්දියන් මොබයිල් සිම් විකුණන කඩකෑල්ලක් නුදුරෙන් තියෙනවා .අපි නැවතිලා ඉන්න හෝටලේ ටවුමෙන් ටිකක් ඈත .ගෙදරට කෝල් එකක් ගන්නත් අමාරුයි .හෝටලේ  කෝල් ගනන් වැඩියි .ලියවිල්ල ඊ මේල් එකෙන් එනකන් තව විනාඩි විස්සක් විතර බලන් ඉන්න ඕනෙ .ඉතින් දෙන්නම තව නොහිතා අර එයාර්සෙල් කඩේට රිංගුවා සිම් එකක් ගන්න . කඩේ හිටියෙ අවුරුදු විස්සක විතර ගැටයෙක් .මිනිහා රබියාට හින්දියෙන් සිම් ගැන වර්ණනාව . රබියාත් හින්දියෙන්ම එයා එක්ක කතාව සැරි සැරේ මට ඉන්ග්‍රිසි ට්‍රාන්ස්ලේශන් දෙනවා . අන්තිමට ඔන්න අපි කිව්ව අපි දෙන්න ලංකාවෙන් හා පකිස්තානයෙන් වගත් සිම් එකක් මිලට ගන්න ඕනෙ වගත් .මිනිහා ඔලුව කස කස ටිකක් කල්පනාකාරී වුණා එක පාරටම . ඔන්න එපාර එයාගෙ බොස්ටත් ටෙලිපෝන් කෙරුවා . අන්තිමටම අපිට සිම් කාර්ඩ් දෙන්න පුලුවන් කියලා උවමනා ලිපි ලේඛන ගැන කිව්ව .වැඩේ හැටියට සිම් එක ඉන්දියන් රුපියල් සීයයි.ඕක ගන්න පාස්පෝට් සයිස් පොටෝ දෙකකුයි , අපේ පාස්පෝට් කොපියකුයි ,වීසා කොපියකුයි දෙන්න ඕනේ .

දැන් ඉතින් පොටෝ ගහන්න ,පොටෝ කොපි ගහන්න තැන් සොයන්න එපැයි .කොලුවා දුන්න උපදෙස් අනුව අපිදෙන්න බිල්ඩිමේ දෙවැනි තට්ටුවට ගියා එහෙම තැනක් සොයන්න . මෙතනත් නිකන් පාතාලේ වගේ. පොඩි පොඩි කාමර කෑලි වල නොයෙක් ජාවාරං .එක තැනක පොටෝ ගහන ස්ටුඩියෝ . කිසි ප්‍රශ්ණයක් නෑ සේවා දායකය බිත්තියට හේත්තු කලා ඩිජිටල් කැමරාවෙන් පින්තූර ගත්තා එවෙලෙ ප්‍රින්ට් කලා දුන්නා. තව තැනක ලොන්ඩරි කාරයො . යකඩ බඩු /බෝතල පත්තර කාරයො, චායෙ වෙලෙන්දො ,ඉලෙක්ට්‍රොනික් බඩු විකුණන මිනිස්සු අතරින් කෙල්ලො දෙන්නෙක් ඇවිදගෙන යනකොට මේ හැමෝම කන්න වගේ හැරිල බලනවා . රබියගේ ඡවි වර්ණය හා වටිනා සල්වාර් ඇඳුමත් ,මගේ ඩෙනිම් කලිසම , ටී ශර්ට් එකත් අපි මේ පලාතට අයිති නොවන වග කියාපාන හොඳම කාරණා . පොටෝකොපි කරන තැනදී පාස්පෝට් එක දුන්නට මම හිටියෙ හරි බයෙන් .මෙන්න එතැනට පොටෝකොපියක් ගහගන්න ආව තව මනුස්සයෙක් ,පොටෝකොපි කොලුවගෙන් මගේ පාස්පෝට් එක ඉල්ලන් පෙරලනවා .මම වහාම එක උදුරලා අතට ගත්තා .යන්තම් ඔය ලිය කියවිලි සම්පූර්ණ කරගෙන එයාර්සෙල් කොලුව ගාවට ගියහම එයා ෆෝම් දෙකක් පුරවලා අපේ අස්සන් අරන් සිම් දෙකක් තෝරගන්න දුන්න . අපි සල්ලි ගෙවලා සිම් තෝරගත්තේ ඉක්මනට ඇක්ටිවේට් කරගන්න පුලුවන් කියන සතුටින් .ම්හු ....එහෙම බෑ .කොලුව කියන විදියට තව පැයක් අපි ඉන්න ඕනේ එයාගෙ ලොක්ක ඇවිත් අපි දැකලා එයාගෙ  අනුමැතිය දෙනකන් .

"මේ මොන මගුලක්ද ? අපි දිලියේ ඉන්න තැන ඇඩ්‍රස් , ටෙලිපෝන් අංක,ලංකාවෙ ලිපිනය  පවා තමුසෙට දුන්නනේ .ඉතින් මොකටද තව අපි රස්තියාදු කරන්නේ .අපි ත්‍රස්තයො නම් මෙහෙම විස්තර දීල තමුසෙගෙන් සිම් ගන්න්න එනවද ? මෙහෙ  දෙනවා ඔය ඇප්ලිකේෂන් එක ඉරල විසි කරන්න , මට ඕනෙ සිම් එකක් නැහැ" .

මට හොඳටම කේන්තිගිය පාර කොල්ලට ඉන්ග්‍රිසියෙන් බනින්න ගත්තා . රබියා මාව කූල් කරලා ආයෙ කොල්ල එක්ක කතාව .

"මැඩම් යු ආර් මුසල්මාන් , ඇයැම් මුසල් මාන් ,අයි ට්‍රස්ට් යූ . බට් ප්ලීස් අන්ඩර්ස්ටෑන්ඩ් මයි සිටුවේෂන් , බොම්බ් ඉන් මුම්බායි . ඩෝන්ට් වොරි බොස් සූන් කම් ඇන්ඩ් ඩූ දිස් .ටෙල් දිස් මැඩම් නොට් වොරි "කොල්ල කියනවා

මේ වැඩේට තව පැයක් යනවනේ .හෝටලේ ඊ මේල් එක එවල තිබුණා .පොටෝ ගහපු තැනින්ම ඒකෙ කොපියක් අරන් අපි දෙන්න ආයෙ ගියා පොලිස් බවනට .  ගිහින් අර ලියවිල්ලේ ස්කෑන් පිටපත දුන්න රැවුලට .මිනිහ බොහොම බැරෑරුම් මූණක් හදාගෙන කියනවා මේක පිලිගන්න ටිකක් අපහසු ලු .ඒ නිසා හොඳම වැඩේ මුල් පිටපත ගේන්නලු .ඒ මදිවට මිනිහගේ මූණේ සරදම් හිනාවකුත් ඇඳිලා . දෙවියනේ ඇයි මේ මනුස්සයා මේක අපිට කලින් නොකියා රස්තියාදු කලේ . දෙකක් නෑ පාකිස්තානුවන්ට හිරි හැර කරන්න පුලුවන් හැම විදියකින්ම මේ මිනිස්සු ඔවුන්ට වද දෙනවා .අන්තිමට රබියත් මාත් තීරණේ කලා ආයෙ හෝටලේට යන්න අර ලියමන ගේන්න . ආයෙත් කපශේරා යන්න ටැක්සි කාරයෙක් අල්ලගන්නත් පුදුම වදයක් වින්දා .හෙට්ටු කරලා හෙට්ටු කරලා ඉන්දිය රුපියල් පන්සීයකට ගමන යන්න පොරොන්දු වුණා .

රබියාගෙ මූණ අඳුරුවෙලා .

"මම නිසා ඔයාටත් කරදර වෙන්න වුණා නේද ටී ජී ?ඔයාට පරණ දිල්ලිය බලන්න යන්න වුනෙත් නැහැනේ ."
" ඒකට නම කමක් නෑ. මට තරහ මේ ඉන්දියන් කාරයො පාකිස්තානුවන්ට මේ තරම් වද දෙන්නේ මොකද කියලා . දිස් ඉස් හැරස්මන්ට්, හියුමිලියේශන් " මම කිව්වා

"හ්ම් එකේ එක අතකට වරදක් නෑ ටී ජී .ඉන්දියානුවො පකිස්තානෙට ආවම අපේ නිලධාරින් ඔවුන්ට සලකන්නෙත් මෙහෙම තමයි .දිස් ඉස් ටිට් ෆොර් ටැට් ."

හ්ම් ඒකත් එහෙමයි .ඉතිහාසගත වයිරෙ පිරිමහගන්න ඕන මෝඩ වැඩක් කරන්න දෙගොල්ලම ලෑස්තියි . වන්දේ මාතරම් ....පාකිස්තාන් සින්දාබාද් ඔහොම හිතලා මම හිත හදාගත්තා .

අපි හෝටලයට එනකොට පුහුනුව සංවිධානය කරන ජාත්‍යන්තර ආයතනයේ උදවියටත් කතාව කනින් කොනින් ආරන්චි වෙලා .හෝටලේ පිලිගැනීමේ නිලධාරියා විස්තරේ කියලා .අදාල ලියවිලි අරන් අපි ආයෙත් පොලිස් බවනට යන්න ලෑස්තිය . වෙලාව දවල් දොලහට විතර. අපේ පුහුණුවේ නිල සමාරම්භක උත්සවේ එදා හවස හයට පැවැත්වෙනවා. මොනව වුනත් මම එක නුවණක්කාර වැඩක් කලා . පුහුණුව සංවිධානය කරන ආයතනයේ  මහාචාර්යවරිය මුණ ගැහිලා මේ ප්‍රශ්නේ බරපතලකම අඟවලා කිව්වා අපි සමහර විට ප්‍රමාදවේවි මොකද දිල්ලියට යන්න එන්නත් ලොකු වෙලාවක් ගතවෙන නිසාත් ,ආයේ අර රැවුලා මොනව කියාවිද කියලා නොදන්න නිසාත් .හැමෝගෙම අදහස වුනේ කොහොම හරි වැඩේ කරගෙන එන්න කියන එක .මොකද මේ කටයුත්ත පැය විසිහතරකින් ඉවර කරන්න ඕනේ .නීතිය එහෙමයි .

ආයේ ගමන අපි රේඩියෝ කැබ් එකක් ගෙන්න ගත්තා .ඒක පහසුයි , රියදුරො ටිකක් ප්‍රොෆෙශනල් . පොලිස් භවනට ගිය අපි ඔන්න අදාල ලියවිල්ල රැවුලට ඉදිරිපත්කරලා බලාගෙන ඉන්නව .අපිට අර පුටු කබලකින් වාඩි වෙන්න කියලා අතින් පෙන්නලා මිහිහා ලියවිලි අග සිට මුලටත් ,මුල සිට අගටත් කියවනවා . පාස්පෝට් එක බලනවා ආයේ රබියගේ මූණ බලලා "ආර් යූ හාදි රබියා ,ඕර් රබියා හාදි "කියලා ඇහුවා . "අයෑම් රබියා හාදි සී ද පාස්පෝර්ට්" කියලා රබිය ටිකක් තරහෙන් උත්තර දුන්න .යන්තන් වැඩේ ඉවර කරලා අර මහ පොතෙන් කොලේ කඩලා දුන්නට පස්සේ තමයි අපි සැනසුම් සුසුම් හෙලුවේ.අපේ ඊලඟ මෙහෙයුම අර එයාර්සෙල් කොල්ල මුණගැහීලා සිම් එක ගැන බේරුමක් කරගන්න එක .

ආයෙත් අර ගුහාවක් වගේ අඳුරු බිල්ඩිමට ,එයාර්සෙල් කඩේට අපි දෙන්න ගියා .කොල්ල කියනවා විනාඩි පහලවක් ඉන්නලු එයාගෙ ලොක්ක එනකන් .පැය බාගයක් ගියත් ලොක්ක නෑ පරක්කුයි .

ඔන්න දැන් ආයෙමත් මට යකා නැගගෙන එනවා . ආයෙත් කොල්ලට පොඩි සත්තමක් දැම්ම සිම් එක එපා සල්ලි රිෆන්ඩ් කරන්න කියලා .එතකොටම වගේ එතැන මැනේජර් තුමා ආව .එයාර්සෙල් කොලුවා සැනසුම් සුසුමක් හෙලුවා .වහාම ක්‍රියාත්මක වෙන පරිදි අපේ සිම් ඇක්ටිවේට් කරන්න කියල මම මැනේජර්ට කිව්ව .මිනිහා අපිව තියාගන්න වීම ගැන දහස් වාරයක් සමාව ඉල්ලලා සිම් ඇක්ටිවේට් කරලා දුන්න .රීචාජ් කාර්ඩ් දෙකකුත් දාගෙන යන්තම් ඒතැනින් ගැලවිලා අපි එලියට බැස්සා.මේ ඔක්කොම වැඩ අහවරවෙනකොට හවස තුන්යි. හොඳටම බඩගිණියි , මේ තරම් රස්තියාදු වෙන්න වුනු එක ගැනත් තරහයි .

"අපි මොකද කරන්නේ දැන්? ,මට ෆැබ් ඉන්ඩියා යන්නත් ඕනේ .ඒත් අපේ ඉනොගරේශන් එක හවස හයට . ආයෙ දිල්ලියට එනවනම් රුපියල් දාහක් විතර වියදම් කරන්න වෙනවා ටැක්සියට '"මම රබියගේ මූණ බැලුවා

"ජස්ට් ෆොර්ගෙට් දැට් ඉන්නොගරේශන් . අපි යමු ෆැබ් ඉන්ඩියා. අද මේ වෙච්ච රස්තියාදුවට හරියන්න ටිකක් සතුටු වෙමු . කොහොමත් අපි කියලනේ ආවේ පරක්කු වෙනවා කියලා .ඒ ෆොර්මැලිටීස් ඕර්ගනයිසර්ස්ල බලාගනීවි ".රබියා බොහොම සැහැල්ලුවෙන් කිව්ව .

ඉබ්බ දියට දැම්මම ඇන්නෑවෙද කිව්ව වගේ දැන් මාත් ලෑස්තියි ෆැබ් ඉන්ඩියා යන්න . ග්‍රේටර් කයිලාශ් -Greater Kailash -GK වල "එන් බ්ලොක්" "N "Block -මාර්කට් එකට යන්න කියල කැබ් ඩ්‍රයිවර්ට උපදෙස් දීලා අපේ මේ ලෑස්තිය දිල්ලිවල ශොපින් යන්න .මගේ ගමන් බිමන් වලදි ශොපින් යන විස්තර බොහොම අවම වුණත් දිල්ලියට යන කිසිම වෙලාවක ෆැබ් ඉන්ඩියා - Fabric India සාප්පුව නම් අමතක කරන්න බෑ. මෙතැන හරි ලස්සන කුරුතා සහ සල්වාර් ගන්න තියෙන තැනක් .විශේෂත්වය ඉන්දියානු දේශීය වර්ණ හා මෝස්තර රටා වලින් මේව හැඩ වීම .ඒ වගේම ගම්බදව කපු රෙදිපිලි කර්මාන්තයේ නියැලිලා ඉන්න නිෂ්පාදකයො දහස්ගානකට මේ ෆැබ් ඉන්ඩියා සාප්පු වලින් සෙත සැලසෙනවා . හැමදාම වගේම මුලු අවුරුද්දකට හරියන්න එකවරම කුරුතා කමීස හා සල්වාර් කීපයක් මෙතැනින් ගැනීම මගේ සිරිත . ඇත්තටම ලංකාවෙදී හොඳ කපු අඳුම් මිල අධික නිසා ඒ අඩුව පිරිමහගන්න වෙන්නෙ ඉන්දියාවෙන් . හිතේ හැටියට ඇඳුම් තෝරගෙන ඉවර වෙනකොට හවස හතර පැනලා .ඒත් ඉතින් අපිට යන්න හදිස්සියක් නෑ.ඊලඟට තව සාප්පු කීපෙකට ගොඩවෙලා බලලා අන්තිමට නැවතුනේ අපාර්ට්මන්ට් නයින් - Apartment 9 කියන ගෘහ අලංකරණ බඩු විකුනන සාප්පුවක . එතැනට රබියගේ හිත ගිහිල්ලා .එයාගේ අනාගත නිවසට ඕනෙ වෙන සැටින් වැඩදාපු කුශන් කවර , ඇඳ ඇතිරිලි , සිල්වර් බඩු ගොඩක් මෙතැනින් අරගත්තා .එයින් ලස්සනම දේ වුනේ එයාගෙ මෙහෙන්දි උත්සවේට රන් ආබරණ දාන්න ගත්ත කෙසෙල් කෙඳි වලින් නිමා කරලා රන් පාටින් වැඩදාපු විසිතුරු පෙට්ටිය .   අපිට යන්න තාමත් ඒ හැටි උවමනාවක් නෑ. "එන්" බ්ලොක් මාර්කට් එක දිගේ කියව කියව විකාර කර කර හිනාවෙවී ගියා කැෆේ එකකට කෝපි බොන්න .කෝපි එක්ක සැන්ඩ්විච් ඕඩර් කරලා ආයෙ කතා වුනේ එදා දවසේ අපි ගහපු රස්තියාදුව ගැන .

කොහොමහරි අපි යනකොට හය පහුවෙලා .ඉනොගරේශන් එක පටන් අරන් තිබුණා . කාර් එකෙන් බහිද්දී තමා ,මට මතක්වුණේ හවස අපි ගහපු රස්තියාදුව කාටවත් දැනෙන්න අරින එක ඒතරම් හොඳ නෑ කියලා .ඒ නිසා හෝටල් සේවකයෙකුට උපදෙස් දුන්න අපේ ඔක්කොම ශොපින් මලු මගේ කාමරේට දන්න කියලා .ඊට පස්සෙ අපි දෙන්න හික් මීයෝ දෙන්නෙක් වගේ සෑහෙන්න වෙහෙස මූණකුත් හදාගෙන ආපයින්ම දේශන සාලාවට ගියින් අපිට වෙන් කල පුටු වල ඉඳගත්තා .අපි දෙන්න හැර අනික් හැමෝම ටයි කෝට් ,සාරි ඇඳලා හරි ෆෝමල් .අපි විතරක් හඩ්ඩො දෙන්නෙක් වගේ එතැන . ලෝකෙම ප්‍රසිද්ධ ජාත්‍යන්තර ආයතනයක් නියෝජනය කරන ඉහලම නිලධාරීන් , බැංගලෝර් හා ජවහල් ලාල් නේරු විශ්වවිද්‍යාල වල ප්‍රසිද්ධ නීති මහාචාර්ය වරු කීපදෙනෙකුත් හිටියා  .

අපේ සංවිධායක ආයතනයේ නිලධාරිණිය මාව අනික් අයට ඉන්ට්‍රොඩියුස් කලේ "දිස් ඉස් අවර් ශ්‍රි ලංකන් ෆ්‍රෙන්ඩ් හූ ඉස් සෝ කයින්ඩ් ටු සපෝර්ට් ද පාකිස්තානි ෆ්‍රෙන්ඩ් හූ හැඩ් බිට් ඔෆ් ට්‍රබල්ස්  විත් පොලිස් ඔෆිස් ටුඩේ කියලා "

ඔන්න ඔහොමයි මම සබාවක් මැද්දේ  දවසේ වීරයා වුණේ .ඒත් ඉතින් මමනෙ  දන්නේ එදා හවස ග්‍රේටර් කයිලාශ්වල  ගැහුව රස්තියාදුවෙ තරම .හීන් සීරුවෙ මාව අඳුන්වලා දීලා ඊට පස්සෙ තිබුණ වෙල්කම් ඩිනර් එකටත් ටිකක් වෙලා ඉඳලා ගරු රඟපෑමක් කරලා යන්තම් මාරු වුණා මහන්සියි කියලා .

පොලිස් භවනට පිං සිද්දවෙන්න ඔන්න ඔහොමයි අපි දිල්ලියේ රස්තියාදු ගැහුවේ

ප/ලි

මට ඊට දවස් දෙකකට විතර පස්සේ තමයි මතක්වුණේ අසිෆ් අලි පාරේ එයාර්සෙල් සිම් එකක් ගන්න රස්තියාදු වුණ වැඩේ කොයිතරම් බයානකද කියලා. අනික පකිස්තානුවෙක් එක්ක ලංකාවෙ කෙනෙක් ඔහොම යන එක මුම්බායේ බෝම්බයක් පිපුරුව වෙලාවේ ඒතරම් හොඳ දෙයක් නෙවේ . ඒ වෙලඳ සංකීර්ණයේ බොහෝදෙනෙකුට අපිව නෝට් වෙලා තිබුණා .සමහරු අමුතු බැලුම් හෙලුවා .දිල්ලිය ලෝකේ අනාරක්ෂිත නගර වලින් එකක් .ඒත් එහෙම වුනත් පොඩි රස්තියාදුවක් ගහලා ටිකක් අයාලේ ගිහින් අමාරුවෙ නොවැටුනොත් මේ ගමන් බිමන් වල කිසිම ත්‍රාසජනක සතුටක් නැහැනේ .

ශොපින් යන්න ඕනෙනම් මෙන්න ෆැබ් ඉන්ඩියා යන පාර