අපි පොඩි කාලේ රසවින්ද කාටූන් , ත්රාසජනක ටෙලි කතා , හඬ කැවූ විදෙස් ටෙලි නාට්ය ගැන මෑතකදී පිස්සා බ්ලොග් පෝස්ට් කීපයක් ලියලා තිබුණා. ඒ මතක ඔස්සේ යද්දී මට මතක් වුණේ ඒ කාලෙ රසවින්ද ළමා පත්තර ගැන යමක් ලියන්න ඕනෙ කියලා .
ටී .වී එකේ යන ළමා පත්තර දැන්වීම් දැක්කම හිතෙනවා දැන් නම් ගොඩක් ළමා පත්තර පලවෙන්නෙ ශිෂ්යත්ව විභාගෙට ළමයි පුහුණු කරන්නද කියලා. මොකද එවායේ පලවෙන වෙනත් ලිපි , කතා ගැන සඳහනක් නැති තරම් .හැමතිස්සෙම කියන්නෙ පත්තර එක්ක ලැබෙන ප්රශ්න පත්තර පොත් කට්ටල ගැන . එතකොට මට මතක්වෙන්නෙ මිහිර පත්තරේ පලවුණ "බින්දුමතී" කතාව.
තුනවසරේ ඉන්දලා හත වසර විතර වෙනකන්ම මම නොකඩවා "මිහිර" කියෙව්වා. හැම සඳුදාම "මිහිර " එනකන් මම හිටියෙ නොඉවසිල්ලෙන් . ඒ කොටස් වශයෙන් පලවුණ "බින්දුමතී" කියවන්න. බින්දුමතී දුප්පත් දක්ෂ ගෑනු ලමයෙක් . අම්ම විතරයි එයාට හිටියේ. අම්ම රබර් කට්ටියේ කිරි කපලා දුවට උගන්වනවා. ගමේ පාසලේන් ශිෂ්යතවය සමත්වෙලා සුදුවැල්ල ම්ධ්ය මහ විද්යාලයට යන්න බින්දුමතී ගමේ ඉඳන් ගොඩක් දුර පයින් යද්දී සපත්තු දෙක ඉක්මනට ගෙවෙන එක වලක්වන්න සපත්තු අතින් අරන් පයින් ඇවිදගෙන ගිය හැටි කතාවෙ තිබුණ විදිය මට මතකයි. දුප්පත් වුණත් බින්දුමතී දුර්වල යාලුවන්ට ඉගෙන ගන්න ගොඩක් උදව් කළ ළමයෙක්.එයා කිසිම වෙලාවක තමන් දුප්පත් කියලා ඉගෙනීම අතරින්නෙ නැහැ.අන්තිමට එයා ඉගෙන ගත්ත පාසලේම ගුරුවරියක් විදියට සේවයට යන එකෙන් තමයි කතාව සමාප්තවුනේ.ඒ සමාප්ති සටහනේ තිබුණේ මෙතෙක් කල් ඔබේ ලමා ලෝකයේ හිටිය බින්දුමතී අද පටන් වැඩිහිටි ලොවට පිවිසීමත් එක්ක මේ කතා මාලාව නිමා වෙනවා කියලා . මිහිරෙ මුල්පිටුවෙ තියෙන බින්දුමතී ලිව්වෙ සිරිල් සී පෙරේරා මත්තයා. මුලින්ම පත්තරේ අතට ගත්තු හැටියෙම රස කෑමක් කනවා වගේ මම බලන්නෙ බින්දුමතී කතාව.ඒ තරම් ලමයින්ට රසවත් ආකාරයට කතාව ලියැවිලා තිබුණා.ඒ කාලෙ තිබුණ විජය වගේ පත්තර අබිබවා මිහිර පත්තරය වටා විසාල ළමා පාඨක පිරිසක් රොක්වෙන්න බින්දුමතී හේතුවුණා කියලා මට හිතෙනවා. මොකද මගේ පන්තියෙ යාලුවො ගොඩක් බින්දුමතී කියවන්න මම වගේම නොඉවසිල්ලෙන් හිටි අය .
මිහිරෙ ගිය කාටූන් අතරින් මම ආසාවෙන් බැලුව "බට කොල ආච්චී " සහ "පුංචිත්ත" කතන්දරත් මතකයි . බටකොල ආච්චි නිතරම නපුරු වැඩ කල මායාකාරියක් වුණත් "බූ බබා" ඒ නපුරු වැඩ වලින් අනික් අය බේරගන්න උත්සාහ කල කෙනෙක් .පුන්චිත්තා එක්ක එයාගෙ තනියට එහෙ මෙහෙ ගිය , නිතර එයා කතාබස් කරන බලු කුක්කෙකුත් හිටිය බව මතකයි. ඉන්ටර් නෙට් නොතිබුණ ඩිස්කවරි ගැන අහලාවත් නැති ඒ කාලේ ඇල්ප්ස් කඳු , පිරමිඩ සහ පාරාවෝ රජවරු , හිමවලස්සු , හිමාලයේ යෙටී මිනිස්සු, අප්රිකාවේ වනාන්තර, ගැන ඩැනිස්ටර් පෙරේරා කියල කෙනෙක් ලිව්ව කුතුහලය දනවන රසවත් ලිපිත් මට මතකයි . එදිනදා සිදුවන විද්යාත්මක සන්සිද්ධි රසවත්ව හරිම සරලව කතා අනුසාරයෙන් පැහැදිලි කරලා දෙන විශේෂාංගයක් මිහිරෙ තිබුණත් මට ඒකේ නම මතක නැහැ."කමලක්කාගෙන් අහන්න " යනුවෙන් පලවුණ හාස්ය මුසු කවි සහ කතා අතුලත් වුණ රසවත් තීරු සටහනකුත් මිහිරෙ තිබුණා.
විජය පත්තරේ පල වුණේ බදාදට වෙන්න ඕනෙ. විජය මිහිර තරම් මගෙ සිත්ගත්තේ නැතිවුණත් එකේ තිවුණ පියල් උදය සමරවීර ලිව්ව "මකාගේ යලක්" එකේ නාහෙ මල් ඇටයක් හිරවෙලා නාහෙට උඩින් පිපුණ මලක් එක්ක හිටිය මල් මාමා මට තාමත් මතකයි . එහාගෙදර චූටි නැන්දා කියෙව්ව විජය පත්තර මිටියක්ම ඒ වෙනකොට මට ලැබිලා තිබුණේ . විජය පත්තරේ කාලයක්ම මැදපිටුව පුරාම බොහොම ලස්සනට වර්ණ චිත්ර රාමු එක්ක පලවුන කතන්දර පොත මතකද?. ඒ පිටුව වෙන්කරලා ඊතල වලින් දක්වලා තියෙන උපදෙස් අනුව කපාගෙන ඒ මේ අතට නැව්වම ලස්සන හුරු බුහුටි පොඩි කතා පොත් පිංචක් ලැබෙනවා. එයින් මිටියක්ම මාගාව තිබුණා විජය පත්තරෙත් එක්ක චූටි නැන්දාගෙන් ලැබිලා. ඒවා ඉස්කෝලෙ ගෙනිහින් යාලුවො එක්ක හුවමාරු කරන් කියෙව්වා මතකයි .
ඔය කාලෙ මිහිරක් රුපියල් තුනක් විතර වගේ .කොහොමහරි පත්තරේ ගන්න අම්මගෙන් හරි තාත්තගෙන් හරි රුපියල් තුනකුත් ඉල්ලගෙන සඳුදා වෙනකන් ඉන්නෙ පුදුම නොඉවසිල්ලකින් . සඳුදාට ඉස්කෝලෙ ඇරිලා අවිත් බත් ඇටේ හරස්වෙන්න කලින් හන්දියෙ පත්තරකඩේට දුවලා යන්නෙ මිහිරක් ගේන්න .
අපේ ගමටම තිබුනෙ එකම එක පත්තර කඩයයි ඒ දවස්වල . ඒ "මැම්බර්ගේ කඩේ" කියල හැඳින්වුව ලේක් හවුස්, ලංකාදීප සහ උපාලි පුවත්පත් අලෙවි නියෝජිතයන් හැටියට කටයුතු කල හාල් සිල්ලර බඩු විකිණුව කඩයක්. සඳුදා අපේ ගමේ පොල දවස .ඉතින් හාල් සිල්ලර බඩු ගන්න උදවියත් මැම්බර් කඩේ පිරිලා . යන්තම් කඩ බක්කියට උස නැතිව අතේ රුපියල් තුනකුත් මිට මොලවගෙන ඉන්න මාව කඩේ බඩු කිරන අය ඒ තරම් ගනන් ගන්නේ නැහැ.ඒ නිසා ටිකක් වෙලා යනවා පත්තරේ ඉල්ලගන්න .ටිකක් ලොකුවෙනකොට මම කලේ කෙලින්ම 'මැම්බර් සීයගේ" මේසේ ගාවට යනවා රුපියල් තුනත් මිට මොලවගෙන . උන්දැ උස, හීන්දෑරි, සුදු ,මනුස්සයෙක් . වැඩි කතා නෑ. මේසෙකුයි පුටුවයි තියාගෙන වාඩි වෙලා ඉන්නවා.මේසෙ උඩ ඔක්කොම පත්තර ජාති අතුරලා තියෙනවා. මේස ලාච්චුවේ සල්ලි තියෙනවා. උන්දැගේ පිටිපස්සේ ලස්සන දම්පාට වතුර බෝතල් පිරෙව්ව රාක්කෙකුත් තියෙනවා. අමුතු සැර සුවඳකුත් පැතිරෙනවා. ඒ සුවඳට එක්වුණ අලුත් පත්තර සුවඳ නාහෙට දැනෙනකොට හරි අපූරුයි . පස්සෙයි මම දන්නෙ මැම්බර් කඩේ පත්තර , සිල්ලර වලට අමතරව වයින් ස්ප්රීතු විකිණුවා කියලා. මට හදිස්සියෙන්වත් සඳුදට මිහිර පත්තරේ ගන්න මග ඇරුණොත් අනිවාර්යෙන්ම පස්සෙ දවසක මැම්බර් කඩෙන් මට ඒ පත්තරේ ලැබුණා. ඉතින් සල්ලිටික දීලා ඉක්මනට මිහිර පත්තරෙත් ඩැහැගෙන හැල්මෙ ගෙදර දුවන් එන්නෙ රටක් රාජ්ජයක් ලැබුණ වගේ සතුටින් .
ඔහොම අවුරුදු ගනනාවක් එකතු කරපු ,රසවින්ද මිහිර පත්තර මිටියක්ම අපේ ගෙදර තිබිලා පස්සෙ කාලෙක විසිකරල දැම්ම . දැන්නම් මිහිර මොනවගේද කියන්න මම දන්නේ නැහැ. කාලෙකින් මිහිර පත්තරයක් දැකලා නැහැ.ඒත් මිහිර එක්ක ගෙවුණ මගේ ළමා මතකයන්නම් බොහොම මිහිරියි කියලා හිතෙනවා.
ප/ලි
බින්දුමතී කතාව ආයෙත් කියවන්න ආසයි .මේක පොතක් හැටියට පලවෙලා තියෙනවද? . දන්න කෙනෙක් ඉන්නවනම් මට මේ තොරතුර දෙන්න .ඔයාලත් කැමතිනම් මිහිර , විජය එක්ක තිබුණ රසවත් මතක කියන්න පුලුවනි . ඔය උඩින් තියෙන මිහිර පත්තරේ පින්තූරෙ ගත්තේ ලේක් හවුස් වෙබ් පිටුවෙන් . එතකොටයි දන්නෙ මිහිරට අවුරුදු හතලිස්පහකුත් පිරිලා කියලා .දැන් පත්තරයක් රුපියල් පහලවයි .කාලෙ ගිය ඉක්මන !
අර කපලා නවලා හදා ගන්න පුංචි කතා පොත් වල තිබ්බ.
ReplyDeleteමේ කතා පොත අයිති ........... ටයි .කියල. එතන තමන්ගෙ නම ලියන්න තියෙන්නේ.
මම හැමදාම එතන ලීවේ .
මට කියල...
එතකොට , ඒ කතා පොත අයිති මටයි...
අනේ මම වගේ මෝඩියෙක්.
@වත් ඔව් හැබෑටම එහෙම එකක් තිබුණ තමයි ඒ පොඩි පොත් වල . බොහොම ස්තුතියි මතක් කලාට , එයින් එක කතා පොතක තිබුණ අන්දරේ රජ බිසවට තිත්තයන් මැල්ලුම් කන්න දොලදුක් පහලවුනා කියලා රට පුරා පනිවුඩ යැව්ව කතාව මට හොඳටම මතකයි .
ReplyDeleteමම නම් ආසම කලේ 'බටකොල ආච්චිට'. මට නපුරුකම් කරන අයටත් ඒ වගේ ඉදලකින් ගිහින් බැට දෙන්න පුදුම ආසාවක් තිබුනේ. ඇත්තම කියනවනම් දැනුත් ඒ වගේ ඉදලක් හොයාගන්න පුලුවන් ක්රමයක් තියනවානම් බැට දෙන්න පෝලිමක්ම ඉන්නවා.
ReplyDeleteමම පොඩි කාලේ තමය් "මිහිර" පටන්ගත්තේ.(මට දැන් වයස 57ක්) ඒ කාලේ සිබිල් වෙත්තසිංහ කියල නෝනා කෙනෙකුත් මිහිරට ලස්සන කතා ලිව්වා. පොඩි කාලේ කොල්ලෝ මට "බූ" කියල නම දාල තිබුන මම චුට්ටක් ඒ කාලේ මහත නිසා.තවම මිහිර පත්තරේ තියෙනවා කියල දැනගත්ත එකත් සන්තෝසෙට කාරනාවක්.ඒ කාලෙ පඬිතුමා සහ යෝධයා චිත්ර කතාව බලන්නත් හරිම ආසය්.
ReplyDelete"පොඩි කුමාරිහාමි" නං බටකොළ ආච්චිට ඒ කාලෙ ආස වුන එක පුදුමයක් නෙමෙය්, දැනුත් ඉදල අතේමනේ.
@ පොඩි කුමාරිහාමි -නරකද ඔය මායා ඉදල සොයාගත්තනම් ?අග රජු එක්ක යුද්ධෙට යන්න හොඳ බර අවියක් වේවි.
ReplyDelete@ඔබ්සවර්- ඔවු බූ බබා කොට මහත චරිතයක්. එයා එක්ක තව ගෑනු ලමයෙකුත් හිටියා. මට එයාගෙ නම මතක නැහැ. යෝධයා හා පඬිතුමාගේ කතාව මට මතක නැහැ.ඒත් අපේ අම්ම කිව්වා මිහිරෙ එහෙම කතාවක් තිබුණ කියල .අම්මත් ඔයාගේ සමකාලීන පරම්පරාවෙ මිහිර පාඨකයෙක්.
මට කියන්න අමතක උනා. අර පෝලිමේ මුලටම ඉන්නේ බොරු කියන, හැම ගෑනු ලමයටම එකම කවිය යවන කවිකාරයෝ. කවිකාරියෝ නෙමේ. එයාලා එහෙම බොරු කරන්නේ නෑ.
ReplyDelete@ Observer,
යාන්තම් ඔන්න එක්කෙනෙක් මාව අඳුනගෙන තියනවා.
ලස්සන අතීතයක මිහිරි මතකයක්. මම ඒකාලේ මිහිර බැලුවේ අඩුවෙන්. නොවරදවාම ගත්තේ විජය පත්තරේ. මල්මමා සිටින මකාගේ යලක් තවමත් පළ වෙනවා. මම ආසාවෙන් බැලුවේ මකාගේ යලක්, සුරංගි අක්කා, සහ රචනා පිටුව.
ReplyDeleteඅම්මෝ ඇයි අර පොඩිකුමාරිට බර අවි දෙන්නේ. දැන් යුද්ධය සමාදාන වෙලා. පවුනේ රජතුමයි කුමාරියි දෙන්නම...
@ ප්රියන්ත ඒ බී - කවුද දන්නේ ඔය හදිසි සමාදාන කතා.ඔවා ගැන අප්ඩේට් නිල ප්රකාශයක් වලව්වෙ ලේකම් සිරිබිරිස් කියනකන් මම විස්වාසකොරයි ඕවා.
ReplyDeleteහොඳ මාතෘකාවක්. මගේ ළමා කාලය ගෙවුනේ මේ පත්තර ලෝකෙමයි. ප්රධාන වශයෙන් මිහිර විජය චුටි [චුටි නැවතුනා මගේ හිතේ ඔයාලා මේකට සෙට් වෙන කාලේදී]
ReplyDeleteමිහිරේ පුන්චිත්තා, යෝධ රාලාමි, [බටකොළ ආච්චිගේ මුල් යුගයත් පසු යුගයත් අතරේ කෙනෙක් මං], බුහුටි කියන වඳුරා, තව කතාවකුත් තිබ්බ [බින්දුමතිට පෙර] කාත් කවූරුවත් නැති කොලුවෙකුගේ කිරි පුන්චා වගේ නමක්, ඒත් එයා අසරණ කම විකුණන කන්නේ නැහැ [අර ලඟදි සිරසේ ගිය බුරු ළමා කතාවේ වගේ]. එයා හරි බුද්ධිමත්. ඒ වගේම සිබිල්ගේ සුත්තර පුංචා. මා ලංකා ඉතිහාසය සම්පුර්ණයෙන් ම ඉගෙන ගත්තේ මිහිරෙන්. අන්තිමටා ඉස්කෝලේ උන්නු ඉතිහාසය සම්පුර්ණයෙන් මතක එකම එකා මං ජිවිතේට ආයිත් ඉතහාසය පෙළ පොතක් කියෙව්වේ නැහැ.
විජයේ දයා රාජපක්ෂගේ හා පියල් ගේ කතා, කැලේ කතාව, මල් මාමා. නංගි බබා.
මේ පත්තර දෙකේම සාමාන්ය දැනුම වෙනුවෙන් කල මෙහෙය. ඒ කාලේ [අදටත් ටිකක්] ඕන මගුලක් ගැන මට හොඳ දැනුමක් තිබ්බා මේ පත්තර දෙක නිසා. මිහිර විශේෂ දෙයක් කළා ඩයිනෝසරයන් ගැන ලෝකයක් අපට කියා දී. විජයේ ගිය රට රටවල තොරතුරු පොත මා මුළුමනින් ම එකතු කළා විතරක් නොවේ ඒ ගොඩක් දේවල් අදටත් මතකයි.
තව මිහිරේ ගියා නියම තීරුවක් පුංචි හිතට ලොකු අදහස් කියලා. මේක මගේ අංක එකේ තීරුව. ඒ කාලේ ලොකු මිනිසුන්ගෙන් බැනුම් අහන පණ්ඩිත ටෝක් දෙන්න මේ වගේ අදහස් බලපාන්න ඇති.
මට අදටත් පුදුමයි ඉතාම සිරු මාරුවෙන් මේ මාද්යවේදීන් කල මෙහෙවර ගැන. ඉතාම සිරු මාරුවෙන් කිව්වේ එය බොහොම ඩෙලිකට් වැඩක් නිසා.
මේවායින් ලද පන්නරය තමයි අපේ ජිවිත මෙහෙයවන බලවේගය කියා හිතෙනවා. පස්සේ කාලෙක විදුසර පටන් ගත විට මාත් එකට මාරු වුනා. [ආ ටික කාලෙකට මාත් චිත්රකතා බැලුවා. කතන්දර ඒවා ගැන හොඳට ලියලා තිබුනේ]
ඉතින් ලඟදි ආපහු ඒ ලෝකෙට මාව අරන් ගියා මේ දවස්වල නිතර කතාවට ලක්වන කෙනෙක්. එයාත් මං වගේ කියවන්නියක් නිසා පත්තර වලට ඉල්ලුම අධිකයි. මිහිර විජය තවම ලොකු වැඩියි. අනේ ඉතින් පෙර පාසල් කියලා ඒ අසරණයට ටතියෙන හරියක් තියෙන්නේ ලෝක බොරු ගොඩවල්. නෙට් එකෙන් බා ගත්ත චිත්ර ටිකක් දාල වැඩ පොත් කලාවට ගහපු පත්තර. ඔක්කොම පත්තර වලට එකම පින්තුර ටික එන්නේ කොහොමද? ඔක්කොම පත්තර රුපියල් තිස් පහයි [මං අන්තිම මිහිරක් ගත්තේ රුපියල් තුනට විතර]. මට එපා වෙලා අන්තිමට නැවතුනා විජය ප්රකාශකයින් ගහන බිලිඳු පත්තරේ. ඒක ටිකක් හොඳයි. ඒත් අපි ඇත දැක්ක අවංක හා යහ ගුණයෙන් පිරි ළමා පත්තර නම් ඉතින් අපේ පොඩි එවුන්ට නොලැබෙයි. අහේතු කාලෙන කජ්ජෙන පුහුලන් කිව්වලු.
තවත් ඉතින් අමතක නොවන දෙයක් තමයි තාත්තත් නැතුව අපේ අම්මා තියෙන තුට්ටු දෙක රෝල් කරන ගමන කොහොමහරි මේ පත්තර අරන් දුන්න හැටි.
තව ඒක දෙයක්. අපේ ජිවිත හැඩ ගැස්සු පත්තර කාරයින් හා ලේඛකයින් හිටියේ මේ වෘත්තීන් බොහොම ඉහළින් පිළිගත් 70 80 දශක වල. ඒත් දිගින් දිගටම තත්වය පහල වැටිලා අද මේ වෘත්තීන් වලට යන්නේ වෙන මොකුත් කර ගන්න බැරි එවුන් ද මන්දා. මෙලෝ රහක් නැති නිර්මානාත්මක කමට වඩා කොපි කලාව ප්රගුණ කරපු අමන සුවඳක් [ගඳක්] තමයි මේ කලාවන්ගෙන් වහනය වන්නේ. සමහර විට සැබෑ කළා හැකියාවන් ඇති වුන් ඒවා අත්හැර වඩාත් උසස් ජිවන තත්වයක් ඇති වෘත්තීන් වෙත යොමුවෙලා වෙන්න ඇති.
බ්ලොග් අවකාශය වගේ තැන වලින් මතුවන්නේ ඒ නිර්මානාත්මක හැකියාව නේද? ඇත්තටම බ්ලොග් අවකාශය තුල අද පලවන ලිඛිත සාහිත්යයට වඩා කලා රසයක් ඇති බවයි මගේ මතය.
ගොඩක් ලිව්වේ තරංගා මේ සංවේදී ලිපියෙන් අපේ හිත් අවදි කල නිසා. ගොඩක් හොඳ සටහනක් තරංගා. හිතේ යටපත් වූ මිහිරි මතකයක් අවදි කලාට ස්තුතියි.
සුජීව අය්යේ බොහොම ස්තූතියි මිහිරේ අතීතය ගැන විමසුම් සහගතව ලිව්ව මේ සටහනට.ඇත්ත ලෝකෙ ගැන සාමාන්ය දැනුම ගැන යමක් මතකනම් ඒ පොඩි කාලෙ කියෙව්ව ලමාපත්තර නිසා . මාත් පසෙ කාලෙක ඔයා වගේ විදුසරට මාරු වුණා .ඒත් කාලෙකදී ඒකත් එපා වුණා.
ReplyDeleteවිදුසර 87 පටන් ගත් තැන ඉඳං 92 විතර වෙනකම් පට්ට සිරා. ලංකාවේ කැම්පස් වහපු නිසා ඔක්කොම උගත් නිර්මාණශීලි සිසු ප්රජාව මේවට සෙට් වුනා. පිටරට පත්තර වලින් ගෙනා දැනුමත් අපරිමිත නිර්මානාත්මක හැකියාවකුත් එකතු වුනා. පස්සේ මේ අය රස්සාවල් අරන් යනකොට විදුසර නැවතත් වෘත්තීය මාධ්යවේදීන් අතට ගියා. 95 විතර ලංකාවට නිවාඩුවට ඇවිත් [ඉගෙන ගත්තේ වෙන තැනක] ඉන්න කොට බැලුවා විදුසරක් වෙද වට්ටෝරුවක් වගේ ලෙඩ ගැන හා පෝෂණය ගැන විතරයි කතාව [සොඳුරු සිත අඳුරු වෙලා මට බැනුම් වැස්සක් වහි ද දන්නේ නැහැ].
ReplyDeleteවිද්යාව කෙරෙහි මා යොමු කල ප්රධාන ම බලවේග දෙක විදුසර හා ආතර් සි ක්ලාක්. දෙවනියා ව දුටුවේ බන්දුසිල මහත්තයාගේ පරිවර්තන අපේ ඉස්කෝලේ [තරංගා දන්නවා ඇති] තෑගී ලෙසට දුන්න නිසා. එදා තෑගී සකස් කරපු මිස්ලට සර්ලට පින් දෙන්න ඕනේ ඔයවගේ ලෝකයක් අපට පෙන්නුවට.
විදුසරේ මගේ විවරණයට අනුව හිටි අංක එකේ ලේඛකයා [ලිවීමේ හැකියාව විද්යා දැනුම හා ප්රිය කරන විෂයයන් මත ලකුණු දුන්නොත්] වන චානුක වත්තේගම බ්ලොග් අවකාශයේ ඉන්නවා ලඟදි දැක්කා. මට හෙලෝ කියන්න හිතුනා පරණ යාලුවෙක් වගේ. ඒත් ඉතින් මා චානුකව දන්නවා උනාට චානුක මාව දන්නේ නෑනේ. කොහෙද පත්තරේ කොමෙන්ටු සෙක්ෂන් එකක් නෑනේ බ්ලොග් වගේ.
තරංගා ගේ කතාව ඇද්ද වැඩිද මන්දා මං.
මාත් මිහිර බැලුවා පොඩි කාලේ ඉඳලම. තුනේ පන්තියේ දී මගේ කවියක් පලවිම තමයි ඒ කාලේ හොඳම මතකය. පස්සේ හැබැයි හතරෙ පන්තියේ දී මුළු හදින් මම ඇයට පෙම් කොට නවකතාව බැලුවයින් පස්සේ මං මිහිරෙන් මිහිරට පත්වෙලා - වැඩි පුර බැලුවේ නවකතායි.
ReplyDeleteඇත්තටම මිහිරට වඩා මං කැමති වුනේ නවයුගය කියවන්නයි. විශ්ව දැනුඟ දුන්නේ ඒකෙන්.
ඒක නෙමේ සුජීව - චානුක මාව නං දන්නවා වගේ.
http://lirneasia.net/2009/12/meet-the-sinhala-bloggers/
ඇත්තටම මිනිහා හොඳ පොරක්. ලඟදී මගේ තාත්තා ගේ මල ගෙදරදී මුණ ගැහුණා.
කතන්දර;
ReplyDeleteකතන්දරත් ඉතින් චානුකගේ ක්ලාස් එකේ බ්ලොග් චන්ඩියෙක්නේ. වෘත්තියෙනුත් බ්ලොගර්වරයෙක් [වෛද්යවරයා වගේ].
චානුක අතිශයින් ඉහල මට්ටමක ලේඛන හැකියාවක් තිබ්බ කෙනෙක්. ඔහුගේ විද්යා ප්රබන්ධ වගේම සාමාන්ය ලිපි වලත් ලේඛන හැකියාව බොහොම ඉහළින් තිබ්බා.
මේ බ්ලොග් අවකාශයේ ඒ තරම් හොඳ ලේඛන හැකියාවක් පෙන්නන්න නම් අපේ මේ 20/20 කතා කලාවෙන් ඈත් වෙන්න වෙනවා. කෙටිකතා බ්ලොග් එකක් ලියන්න කාලෙක ඉඳං ආසාවෙන් හිටියත් තවම බැරි වුනා.
මිහිර.. විජය... තමයි මගෙත් කැමතිම ඒ කාලේ. ගත්තු ගමන් කරන්නෙ අන්තිම පිටුවෙ තියෙන චිත්ර කතා ටික.
ReplyDeleteමටත් මතකය්. මම ගාවත් තවමත් මිහිර මිටියක් තියෙනවා. එක සෑරයක් තරගෙකින් දිනලා අවුරුද්දක්ම මිහිර පත්තරේ මට නොමිලේ ලබුනා. මම ආසම හිරිමල් පෑන්චා ගෙ කතාවට. එක ලියුවෙ පියසේන රතුවිතාන මාමා. දෑන් ඒක පොතක් විඩියටත් එලි දක්වල තියෙනවා (කඳුලු ගගේ පිපුන මලක් සහ රජ්ජුරුවන්ගේ ඉස්කෝලේ) කියලා කොටස් දෙකකින්. ලස්සන පොතක්, කියවද්දි හරිම සමීප බවක් දෑනෙනවා. මල්ලිය් මමය් දෙන්නම් එකම පත්තරේට ඔලුව නමාගෙන කියවපු හටි මතක් වෙනවා. ඈත්තටම මිහිර පත්තරේ මිහිරි මතකයක්.
ReplyDeleteප්රමාද වෙලා හරි අහම්බෙන් හමුවුනු මේ රස ගුලාව අත අරින්න බැරි නිසා මමත් ලියන්නම ඕන කියල හිතුනා. බින්දුමතී කියල search කළේ අකුරු බාගත කර ගන්න. ඒත් මිහිරෙ බින්දුමතී ගැන දැක්කම ඒක පැත්තක තියල මේක කියවල හිටිය මුලින්ම. කතාව ලිව්ව කෙනාගෙ නම ජී.සී. පෙරේරා. ඒ මහත්මයාගෙ ගමට අල්ලපු ගමේ මම. ඔය කියන සුදුවැල්ල ඉස්කෝලෙ අපේ පැත්තෙ තියෙනවා හැබැයි වෙන නමකින්. කතාව කියවන අපට හරි සතුටුයි. ඒ කතාවෙ හැම නගරයක්ම කඩපිලක්ම අපේ ප්රදේශයේ අැත්තටම තියෙනවා හැබැයි වෙන නම් දාල. මට මිහිර අරන් දෙන්න අපේ දෙමාපියන්ට සල්ලි තිබුණෙ නැද්ද දන්නෙ නෑ මම මිහිර කියෙව්වෙ ලෝබ නැතුව බෙදා ගන්න දන්න මගේ යාළුවෙකුගෙන්. ඒ කාලෙ බබා කියල චිත්ර කතාවක් තිබුනා. පී.බී.වැලිකුඹුර කියල කෙනෙක් ඇන්දෙ.
ReplyDeleteතව කෙච්චර දේවල් තියෙනවද කියන්න......